Nga Fritz RADOVANI/

 KRIMINELET E MBYTEN DHE E LANE  EDHE  PA VARR…/

AT BERNARDIN PALAJ O.F.M. (1894 – 1946)/

• 2 GUSHT 2018 EDHE NJË USHTAR I ATDHEUT DHE I FESË MA SHUMË !
• 2 GUSHT 1918U shugurue Meshtar At Bernardin Palaj O.F.M. (1894 – 1946)

EDHE NJË DIJETAR FILLON ME DALTUE ME PENË NDER ALPET TONA…/

1944 Per Françeskanët e Shqipnisë, hapi vetem gropa varrimi pa emen dhe Kryq…

Pranë Spitalit të Shkodres ishte edhe konvikti “Malet Tona”, një ndertesë që shpejtë u kthye në hetuesi, se i duhej Sigurimit të shtetit me kenë pranë Spitalit per “autopsi”…

Në vitin 1946 asht arrestue edhe një shkodranë që per fat ka jetue deri në vitin 1999, kur shumica e Martirëve tanë e kishin mbyllë jeten e vet. Ky ishte Loro Vata, nder Burrat e nderuem per qendresen nder tortura dhe në vuejtjet e pafund nder kampet e shfarosjes.

Njëtjeter vlerë e Loros që ndoshta, nder shumë të tjerë edhe mungonte, ishte saktësia e ruejtjes së ngjarjeve në kujtesen e Tij, që kur fliste të dukej sikur po lexon kujtime…

Pata fatin e madh me u njoh afer me Loron mbas vitit 1992, kur unë porsa kishe fillue me shkrue per vitet e paharrueshme të diktaturës komuniste dhe “luftës së kllasave”.

Një ditë u takueme tek Dugajt’ e Reja, dhe u ulëm me Loron me pi nga një kafe tek klubi poshtë shtëpisë Plevneshëve. Loro filloi nga 1946, pak ditë mbas arrestimit kur Loro Vata dergohet në hetuesinë tek konvikti “Malet tona”. Aty merrej në pyetje nga një katil i njohun i hetuesisë, Fadil Kapisyzi. Qelia ku ishte i pranguem Loro, ishte pranë dhomës ku Fadili, merrte në pyetje edhe të arrestuemit tjerë. Në krahun tjeter Fadili i kishte vue pranë Loros një zonjë shkodrane, së ciles i kishin pushkatue burrin dhe këte po e torturonin me e dënue. Kjo ishte zonja Bedrije Ashikja, e motra e Ahmet Ashikes. 

Shpesh Bedrijen vinte dhe e merrte hetuesi Dul Rrjolli, dhe e vente me pastrue zyret.Loro po më tregonte per ditët e para të Dhjetorit 1946, kur Bedrija mbasi mora fshisen dhe koven e ujit shkoi tek dhoma e Fadilit me e pastrue zyren e tij.  Dy kriminelat, Fadili me Dulin kishin dalë perpara ndertesës dhe po pinin cigare.

… Nuk kishin kalue pak minuta mbasi Bedrija po pastronte dhomen e Fadilit, u ndigjue një virrmë e fortë, që u këput pa u kuptue pse… As nuk mund të merrej me mend! 
Shumë shpejtë nuk vonoi pak kohë dhe mërrijti Dul Rrjolli, i cili mbasi e pyeti Bedrijen: “Pse e preke thesin, a të thashë, se mbas derës mos pastro… moj e poshter.., moj…” dhe ai vazhdoi, tue terhjekë rrëshanë Bedrijen, që nuk i ndigjohej fare zani, por tue e sha me fjalorin e njohun të tyne, eci derisa e holli në qeli… Mërrijti aty edhe Fadili, dhe vazhdoi edhe ai si Duli. Në fund Fadili e porositi me nervozitet Bedrijen:  “Guxo e tregoi kujt se shka ke pa, se edhe ty do të kalbi në një gropë me te, moj ..!” 

Loro tregoi se atë natë ishe i sigurtë se i pergjojnë, prandej, as nuk i kishte dhanë asnjë sinjal Bedrijes per me marrë vesht shka ngjau atëditë, në zyren e torturave të Fadilit… 

Të nesermen heret më zgjoi vetë Bedrija: “Loro, a e di shka ka ngja dje në zyre të hetues Fadilit?” – Unë, i pergjegja jo! Po në të vertetë, gjatë natës, veshtrova nga oborri dhe, aty nga e vona, disa roje hapne një gropë, dhe hollen aty një thes ngjyrë kafe të mbyllët mu tek qerrshija brinjë murit të hetuesisë… Kuptova se dikush kishte vdekë në tortura! 
Bedrija i kishte tregue Loros, se: “Gjatë torturave me korrent elektrik, Fadilit dhe Dulit u ka mbetë i vdekun në dorë At Bernardin Palaj, dhe ashtu me tela nder veshë e kishin ba si thes në zhgunin e vet ngjyrë kafe. Unë pa dijtë gja, tue pastrue mbasdere, kur e pashë vrrita dhe nga tmerri më ka ra të fikët… Ka ardhë Duli dhe më ka hjedhë ujë, e mbas pak kam ardhë në vete. Gjithë diten jam qenë e tmerrueme, as nuk më ka kalue buka…

Një tmerr me e pa Fratin e shkretë ashtu..!!”

***

E mbytja e At Bernardin Palaj në torturë, vazhdon mos me u shkrue si ishte e verteta! 

Keni “harrue” sa vjet janë ba tue tregue përralla me mbret e tetanoz…

E sa mija e mija Martirë t’ Atdheut janë të mbuluem me përralla e rrena…

HIQNI DORË NGA MASHTRIMET !  Kerkoni të verteten!

Nuk ua hiqni dekoratat “Heronjve” Vrasës dhe Tradhëtarë! I mbrojnë bijt’ e tyne…

…E, kur pat pyet Dulin një shok i veti: “Çka po bani në këte popull kështu, o Dul!?”

Ai u pat pergjegjë: “Kur ishim fëmijë, nder mejtepe, nga Hoxhallarët e patme ndigjue fjalen Zot! Po këta që po rriten që as nuk e kanë ndigjue as, nuk e dijnë Atë Emen?

Mendoni se çka do të bajnë këta mbi këte Popull…”

Koha po i verteton të gjitha parashikimet!

            Melbourne Gusht 2018.

Nga ILIR Levonja/

Kur një nga anëtarët e komisionit shqipton atë frazën magjike se e kalon apo jo Vetingun, iks apo ypsilon gjyqtar, me siguri ndonjë Kasem diku në provincë fërkon barkun. Dhe thotë, ptu, ptu rracë e poshtër, shiko sa ka vjedhur etj. Kjo e gjitha sipas ca hamëndësimeve në shtyp, me një fjalë pavarësisht pakënaqësive të opozitës për një kolaps të plot institucional, populli është i kënaqur. Sidomos kur shqiptohen shifrat e apartamenteve, rekordi deri më sot është 27, pra një gjyqtar ka 27 apartamente rreth e rrotull Tiranës Durrësit, Kavajës e Vlorës… Apo kur shqiptohet shifra e milionave në eurove, shifër që afërmendsh nuk mund të justifikohet me të ardhurat a pagën që merr një gjyqtar. Ky është një opinion i shtypit, e gjen sot kudo në të gjitha webet, mjaft t’i hedhësh një sy. Ka një numër të tërë kalemxhinjsh që i gëzohen gëzimit të Kasemëve të provincës, atyre që quhen popull. Nga ana e tij edhe Rama tregon me gishtin e syve se janë në rrugën e duhur. Ne e dimë mirë se në atë kulturën tonë të mbrapshtë, të rryshfetit, çfarë do lloj krimi, çfarë do lloj veprimi antiligjor, është plotësisht i sheshueshëm mjafton të japësh ca para. Dhe po nuk i patëm, do luajmë të gjithë miqtë, i kemi ku s’i kemi deri sa të gjejmë paratë e honorarit. E themi dhe me mburrje…, i derdha xhixhet unë atij, pa ma nxorri djalin etj. 

Nuk e diskutoj që është zakoni më i keq i yni dhe një zot e di se kur do ta heqim, por kjo puna e gjyqtarëve o ti Kasem i provincës, Kasem popull, është maja ajsbergut. Maja e çibanit kombëtar që ti, unë, ai, mendojmë se do na shpëtoj shëndetin me pastrimin e drejtësisë. Në fakt është reforma më e pa sinqertë dhe shuplakë për ne që u jemi vërsulur me qjef pervers këtyre emrave që lënë drejtësinë. Ka bërë e vepruar në bazë të kulturës sonë. Kanë kërkuar i keni dhënë (mund të mos kishit dhënë)… arsyet janë të shumta. Keni mbuluar krimin, kanë mbuluar krimin, kemi mundur vetveten. Kaq…Kanë falsifikuar letra, vërtetime, kanë mbajtur me hatër, atë punë kanë ata. Dhe normalisht një sakrificë ligjore, ka haraç. Reforma në drejtësi është këmbëngulje e Perëndimit, madje me paratë e tyre, duke marrur parasysh edhe kolapsin institucional. Më pakta e mundshmja që edhe Amerika e madhe mundi të bëj… iu drejtua dikasterit të ligjit, me shpresë të vënies në punë të institucionit. Pasi afërmendsh asnjë nga faktorët politikë nuk do votonte nisjen e një pastrimi nga politika përshembull a pushtete të tjera, përfshi këtu edhe median vizive dhe të shkruar. Asesi nuk do pranonin dhe asesi nuk do vepronin. Jo më shumë se dje, një senator amerikan me rrënjë nga arbëreshët Joe di Guardi, i thoshte një televizioni shqiptar në Kosovë, se që nga 91 kur ai kish zbritur në Tiranë të lobonte për demokracinë, e deri më sot, si në Shqipëri dhe pjesën e epërme të saj, Kosovë, kishte vetëm një arritje…, milionat marramendëse të faktorit politik dhe ekzekutivit. Dhe me të drejtë, pasi sot shqiptarët krahasojnë një shëtitore buzë detit, atë në Vlorë me atë të Rio de Janeros…, Ashtu dhe senatori lobues, kumtonte se vërtetë niveli i krahasueshmërisë së Shqipërisë dhe Kosovës është plotësisht me atë të Brazilit të sotshëm, ku 5% e shoqërisë janë miliarderë dhe 95% të varfër, kasemër, popull. Me mijra Kasemër qeshin dhe fërkojnë barkun kur del nga salla me ngërdheshje një gjyqtar i rrëzuar, fërkojnë barkun i qeshen Ramës, reformave. Pa e kuptuar asnjëherë se reforma të tilla, çikërrima janë vetëm një humor i lig i zgjatjes së tranzicionit shqiptar. Mendoni sikur të kishit filluar me politikën, ulni Ramën aty, të parin… i takon se është kryeministri i vendit. Ulni dhe të tjerët me radhë, Berishën, Metën… ulni dhe këta shtypistat që kanë nisur ta quajnë si reformë që po kënaq popullin. Ulini dhe shikojini se a i justifikojnë ato makinat e shtrenjta me të ardhurat. Dhe ajo që është më e rëndësishme, pyesni veten… përshembull kaq është reforma. Iks apo Ypsilon gjyqtar hiqet nga puna, i hiqet liçensa etj. Po me paratë çfarë do bëhet, deri sa themi që fituar në mënyrë korruptive? Çfarë do bëjmë me ‘to… se ju griu barkut interesi i përqindjeve të 3 p-ve. Një pyetje që kërkon zgjidhje të menjëhershme, jo qejf o qejf që hoqën Gjonin.

GAZETA”DIELLI” SHBA:ALEKSANDER MOISIU VDIQ ME PASAPORTE SHQIPTARE/

COMOEDIA (1929) : KUR SIMPATIZANTËT E HITLERIT SULMONIN ALEKSANDËR MOISIUN-

Nga Aurenc Bebja *, Francë – 2 Gusht 2018/

Gazeta kulturore franceze, “Comoedia”, ka botuar, të enjten e 18 shkurtit 1929, në ballinë, një shkrim në lidhje me sulmet e simpatizantëve të Adolf Hitlerit ndaj aktorit të famshëm me origjinë shqiptare, Z. Aleksandër Moisiut.

Aurenc Bebja, nëpërmjet blogut të tij “Dars (Klos), Mat – Albania”, ka sjellë, në vijim, tekstin e plotë për publikun shqiptar :

Ngacmim grotesk, por hitlerian.

“Komediani i famshëm Aleksandër Moisiu, më i duartrokituri deri tani në vendet gjermanofolëse, është pre e ngacmimeve të mbështetësve të Hitlerit. Dhe pse ? Sepse gushtin e kaluar, duke dashur të shkruajë një roman në të cilin do të ndodhte një lindje, ai dëshiroi të studionte këtë ngjarje në vend dhe veshi bluzën e bardhë me autorizimin e drejtorit të një spitali në Salzburg. Është reagim i zakonshëm për një shkrimtar. Kush është ai autor që nuk ka shkuar për të vizituar një spital, një azil, i fshehur mes pacientëve ? E gjitha kjo për të përshkruar realen.

Por një praktikant i spitalit të Salzburgut, i shkarkuar nga puna, për t’u hakmarrë ndaj drejtorit, zbuloi këtë fakt në një gazetë të partisë së Hitlerit.

Shqetësimi i Aleksandër Moisut për ndërgjegjësinë profesionale u tansformua si “përdhosje nga një ndërhyrës i besdisshëm gjatë lindjes së një gruaje gjermane”.

“Henaurme!” – apo jo ? Megjithatë, artikulli i gazetës lokale ishte riprodhuar, kështu Moisiu u vu në listën e zezë të hitlerianëve (nazistëve).

Dhe natën tjetër, në Deutsches Volkstheater të Vjenës, gjatë një shfaqjeje në të cilën ai luante rolin kryesor, aktori u prit mes sharjeve dhe topave me aromë të keqe të shpërndara nëpër sallë, diçka mjaft besdisëse.Policia vëzhgonte për fat të mirë dhe ndërhyrësit u dërguan në burgun më të afërt…Nëse tallja mund të vriste, partia e Hitlerit nuk do të fitonte asgjë nga kjo ngjarje.”- Horatio-

***

KRONIKA E DIELLIT-INTERVISTA ME MOISIUN

Gazeta e Vatres “Dielli” e ka ndjekur udhetimin e autorit te madh gaten turnhut te tij ne Nju Jork dhe en Boston gjate shfaqejeve te vitit 1928. Gazetari dhe gjuhtari Nelo Drizari nga Mallkastra, i pari q ekishte studiuar e ishte diplomuar ne Universitetin e Kolumbias,  e ishte ndjekur gjate shfaqjeve dhe i shoqeruar nga nje shkrimtar i ri gjermeni-amerikan, arriten qe ta takonin dhe Nelo e intervistoi dhe i tregoi se sa shume e respektonin dhe e donin shqiptaret, edhe pse kishte pres tyre qe nuk e donin pse nuk deklaronte origjinen shqiptare.

Po sjell nje fragment nga shkrimi im dossier kushtuar Nelo Drizarit si gjuhetar, shkrimtar e gazetar, botuar ne Gazeten”Diell” dhe ne shtypin e Tiranes:

Nelo Drizari pati fatin që të takonte dhe të intervistonte aktorin e madh me origjinë shqiptare, Aleksandër Moisiu gjatëturnout, që trupa e teatrit të tij bëri në ShBA. Po ndalemi gjatë tek përshkrimet e Drizarit, pasi pas shkrimit zbulohet adhurimi që ai kishte për aktorin e madh. Pritjen e ngrohtë që i bënë amerikanët aktorit me origjinë shqiptare, Nelo e përcjell me një ndjenjë ngazëllimi: Kur erdhi për të parën herë Aleksandër Moisiu në Amerikë, nëntor 1927, bota tha se erdhi vetëm për katër javë. Por lojërat e tij aktoriale muarën bujë të madhe.Populli kërkonte kohë dhe rast që të shihte këtë aktor të famshëm.Programi i Reinhardit ishte që tëloste një dramë në javë, që ashtu të mbeste vent për të tjera.Kërkimi i popullit e shtërnguan që ta zgjaste kohën dhe ta mbajë protagonistin deri më 8 të këtij muaji(shkurt  1928).

Duke e përcjellë atmosferën që e rrethonte aktorin e famshëm gjatë shfaqjeve, Nelo shkruan për lexuesit e diellit:Moisiu është me të vërtetë njeri i dashur. Tri herë që e kam bashkuar  back stage pas lodrave, jam habitur me sjelljet e  admironjësve të tij.Shumë njerëz, shumica përbëhej prej grashë, suleshin si turma të tërbuara për t’i shtërnguar dorën Moisiut.Të tjerë lotin rolin e gjujtsave për dhurata(Souvenr hunters). Të fundit kërkonin nënshkrimin e tij mbi programe, fytyra ose libra që kishin lidhje me Moisinë.Aktori i madh i priste me buzëqeshje,dhe kalorësi të shquar dhe u mbushte dëshirën, kur nuk nxitohej për të shkuar gjëkundi.Këto sjellje të këndshme,kjo kalorësi e shquar, së bashku me talentine  tij, kanë fituar  miq të ngushtë dhe admironjës të shumtë.Megjithë që thonë disa se Moisiu është i sertë, natyra e tij m’u duk si e butë.Moisiu ngjanë sikur është nga raca nordike: nga raca anglo-saksone ose Teutonike.Ata që nuk e dinë se edhe në Shqipëri ka plot njerëz të këtij tipi, s’e besojnë se të atin e kishte shqiptar dhe të ëmën italiane.

Kjo është e vërtetë. Moisiu u lind në Trieste më 1890. I ati ishte Kostandin Moisiu nga Durrësi,i  cili kishte tregëti në  Vienën dhe më vonë  në Fiume në Hungari.

Foshnjërinë e tij Aleksandër Moisiu e shkoi në Shqipëri.Në Durrës ky vajti në shkollë  dhe më parë se të nisej për në Vjenë, dinte shqip mirë.Që kur e dërgoi i ati në Vjenë, në shkollë, s’pati rast të përdorte gjuhën e Atdheut, gjuhën shqipe.Ashtu që sot mban mend vetëm disa fjalë të rralla.

Autori i shkrimit e merr në mbrojtje aktorin me origjinë shqiptare nga ata shqiptarë, që e përflisnin se ai e kishte humbur identitetin shqiptar dhe nuk ndjente asgjë për racën e vet. Nelo kundërshtonte:”Por s’munt të themi që Moisiu ka humbur dhe ndjenjat ose dhembshurinë  për Shqipërinë. Jo. Sa kohë që ish në Vjenë ky shoqërohej me shqiptarët.Veç kësaj Moisiu vajti në Shqipëri për disa muaj pas Luftës Ballkanike.S’ka dyshim që Moisiu ndjen gëzim të nxehtë kur bashkohet me ndonjë shqiptar.Gjithashtu ay mbahet madhështor kur kujton që i ati ishte shqiptar.

Nga ana tjetër janë dhe disa sende  të tjera që duhen marrë ndër sy.Moisiu është një artist i mësuar në vendekulturale të Evropës. Ky përballi shpenzime dhe  zor të madh duke tretur mësimet në gjuhë të huaj.Moisiu i është vënë artit të dramës  me gjithë mish dhe shpirt.Me fjalë të tjera bëri ca sakrifica, pra e hodhi lumin.Si një shkencëtar, ose muzikant, ose çpikës, që la mënjëanë çdo gjë tjetër për të realizuar idealin, ashtu edhe Moisiu, mori ndër sy të arrijë  në kulmin e fushës që zgjodhi;domethënë të  bëhet një aktor i shquar.

Si aktor i shquar, artist i mbaruar, pranohet me brohoritje në qarqet e huaja.Domosdo gjermanët e quajnë të tyrin.Por bota e dramës interesohet në interpretimin dhe talentin e personalitetin e Moisiut, dhe jo aq për kombësinë e tij.Kudo që vete trimfon.Kudo bën përshtypje të shkëlqyera. Sepse ka zotësi dhe talenti i tij s’kufizohet vetëm si tragjedian.Moisiu është dhe komedian i mbaruar. Nga këto shkake, Moisiu s’mund të dalë sheshit dhe të thotë:”Unë jam shqiptar”! Kur e ka sjellë rasti ay e ka thënë pa ndrojtur se si qëndron fisi i tij.

Drizari tregon se si e takoi aktorin e madh dhe si e priti ai: Desha ta ndjek, desha të fjalosem me të  dhe një herë më parë se të nisej për në Evropë me vaporin “New York” shkova ta takoja. Për fat të mirë erdhi me mua  edhe zoti Paul Linke, shkrimtar i ri gjerman dhe mik i ngushtë i Moisiut.Back-stage një varg njerëzish po priste. Moisiu posa na pa na qasi në Odën e tij, odë e vogël që ka çdo Theatër për krye-aktorin dhe na priti me nje ngrohtësi gjeniale. Megjithë që ishte i lodhur , u gëzua pa masë kur mori vesh se shqiptarët i dëshirojnë përparim të madh  dhe interesohen për triumfin e tij.Në këtë çast fytyra e tij u çel, kur dëgjoi prapë se shqiptarët e  nderojnë , jo vetëm si artist, por e njohin edhe si shqiptar nga ana e të atit.Atij i ndriti fytyra.

Keni parë fytyrën e ndonjë të riu që lëvdohet  prej prindëve për ndonjë gjë të mirë që ka bërë? Keni vënë re se sa bukur tingëllojnë fjalët ”Bravo!..të lumtë…! Dhe na nderove? Ashtu dhe Moisiu.Veçanërisht Moisiu u gëzua kur pa që gazeta “Dielli” ka bërë fjalë kaq herë për të.

Në përshëndoshjen e fundit, Moisiu më siguroi,që dëshiron t’u falet nderit shqiptarëve për interesin dhe dashurinë që rrëfejnë ; dhe mbahet kryelartë kur kujton që ati i tij ish shqiptar dhe vjetët e foshnjërisë i shkoi në Shqipëri.Kur hapi derën dhe doli jashtë populli gjerman e priti me “Hoch Moissi!..”Hoch Moissi”!(rroftë Moisiu!)

Brenda qenies së tij, Nelo Drizari ndjen një sëmbim në zemër, që Moisiun shqiptar e gëzonin kombe të tjerë, shtete të tjerë. Ai shkruan:” Kur Moisiu shkoi përmes turmës gjer te automobili, m’u kujtuan ca shqiptarë të historisë:”Pemët e punërave të tyre janë shijuar prej Botës, ajo botë që i rriti dhe i nderoi.Kur do t’i vijë koha që Shqipëria t’i mbajë për vete djemtë e saj?”  Për ironi të fatit dhe vetë Nelo, do të mbetej larg vendit të vet…

***

ALEKSANDER MOISIU VDIQ ME PASAPORTE SHQIPTARE

Kur aktori i madh nderroi jete, Dielli serish shkroi me superrelativa ne numrin e marsit te vitit 1935. Ne shkrimin-homazh, gazeta Dielli pergenjeshtron ata zeri qe thoshin se Mbreti Zog nuk ia dha shtetesine shqiptare. Dielli konfirmon se kur Moisiu pa urrejtjen patologjike te diktatures hitlerinae ai hoqi dore nga shtetsia qe mbante dhe mori shtetesine shqiptare. Sot shkruhet ende se Moisiu kerkoi shtetesine shqiptare dhe italiane, por ndersa Italia ia dia ne momentet e pragvdekjes, Shqiperia ia refuzoi.JO, shkruan Dielli, Moisiu vdiq me pasaporte shqiptare.

• Hodhi idenë e “korrigjimit” të kufijve, duke kërkuar bashkimin e Luginës së Preshevës me Kosovën. Ndërkohë sot nxiti Lutfi Hazirin ta shpallë dështimin e kësaj skeme si “luftë në Ballkan”. /
• Ideja e “korrigjimit të kufijve është maskë e idesë dhe përpjekjeve për ndarjen e Kosovës. Lugina e Preshëvës është maska, Lutfi Haziri e Nexhat Daci janë masha. Nga  Enver Bytyçi/

Thaçi, i udhëzuar nga Edi Rama dhe në shërbim të idesë së ndarjes së Kosovës, bëri dje dhe sot dy lëvizje: 1. Hodhi idenë e “korrigjimit” të kufijve, duke kërkuar bashkimin e Luginës së Preshevës me Kosovën. Ndërkohë sot nxiti Lutfi Hazirin ta shpallë dështimin e kësaj skeme si “luftë në Ballkan”. Ideja e “korrigjimit të kufijve është maskë e idesë dhe përpjekjeve për ndarjen e Kosovës. Lugina e Preshëvës është maska, Lutfi Haziri e Nexhat Daci janë masha. Hashim Thaçi komandon mashën, ndërkohë që vetë është po mashë e Viçiqit. Edi Rama ngrohet në zjarrin që ka ndez Beogradi, e trazon Thaçi me mashën e vet. Kush ka vetëm pak intuitë dhe pak nuhatje politike, e kupton se Hashim Thaçi, në stilin e sivëllëit të tij kryeministër të Shqipërisë, po tallet me viktimat e veta, qytetarët e Kosovës, po i përçmon ata në mënyrën më barbare dhe po sillet me Kosovën, sikur ajo të ishte pronë e vetja. Edhe pronën e tij private ai që e posedon nuk mund ta shesë me ligj pa dakordësinë e anëtarëve të familjes së paku mbi 18 vjeç. Hashim Thaçi ka vendosur ta copëtojë e ndajë Kosovën në vija etnike pa pyetur për ligj, për kushtetutë, për të drejtën që e ka çdo qytetar i atij vendi mbi territorin e saj. Prandaj duhen gjetur burra e gra që presidentin e Kosovës ta mbyllin në presidencë, ta detyrojnë të merret vetëm me protokollin e presidencës, ta shkarkojnë nga detyra e rrëmbyer si kryenegociator në bisedimet me Serbinë, madje t’ia ndalojnë çdo kontakt fizik e telefonik me anëtarët e këtij grupi negociator. Shkurt, Hashim Thaçi dhe Edi Rama duhen shpallur non grata në pjesmarrjen e tyre në çfarëdo forme në negociatat me Beogradin. Izoloni dhe Lutfi Hazirin, Neshat Dacin e këdo tjetër që nëpërkëmbë sovranitetin e Kosovës! 2. Sot ka dalë dhe një provokim i ri. Edi Rama urdhëroi një opinionist të Shqipërisë të flasë për demarkacionin e kufirit të Kosovës me Shqipërinë. Këtij opinionisti ish-ministri im demokrat i kulturës i pati dhënë çmimin kombëtar për kolumnen më të mirë, edhe pse ai asokohe e sot bën pjesë në lobingje të dyshimta të dëmshme për vendin tonë, si manekin i Edi Ramës e ndonjë tjetri. Mesa lexoj midis rrjeshtave, mesazhi i kryeministrit të Shqipërisë është ky: “Jepjani ju veriun e Kosovës Serbisë, sepse ne do jua japim në këmbim të kësaj veriun e Shqipërisë. Ka ekzistuar një ide e tillë e çmendur para njëzet vitesh, kur Edi Rama ishte ministër kulture në këtë vend të marrësh! Po riaktivizohet prapë një ide e tillë. Veriu i Shqipërisë duket se shihet si “pjesa reaksionare” për qeverisjet e socialistëve dhe si e tillë ajo “duhet bashkuar me raksionarët e Kosovës”, por që sot fatkeqësisht po manipulohen nga Edi Rama dhe Hashim Thaçi. Diletantët politikanë të rajonit tonë në Serbi, Kosovë dhe Shqipëri besojnë se “deti po bëhet kos dhe o burra të marrë kush është i zoti lugën e të hidhet brenda”! Edhe Thaçi e tha sot hapur: “Nëse ne në Kosovë vendosim ta ndajmë Kosovën, Fuqitë e Mëdha nuk do të jenë kundër”! Kaq pristë në Beograd Vuçiqi e Daçiqi, këtë paska pritur me shumë entusiazëm presidenti i Kosovës! Bravo! Më shumë nuk ka nevojë për këtë radhë!

Tiranë, 02.08.2018

Presidenti i Kosovës, Hashim Thaçi, tha në një intervistë për Zërin e Amerikës se pikëpamja e tij për korrigjimin e kufijve ndërmjet Kosovës dhe Serbisë, nënkupton refuzim të çdo ideje për ndarjen e Kosovës, por përfshinë kërkesën për bashkimin e Preshevës me Kosovën. Në intervistën dhënë korrespondentit tonë në Prishtinë, Leonat Shehu, presidenti Thaçi tha se ideja e tij nuk nënkupton as shkëmbim territoresh, ndërsa korrigjimi i kufijve sipas tij nuk paraqet ndonjë efekt domino për Kosovën apo rajonin.

Presidenti i Kosovës, Hashim Thaçi, tha në një intervistë për Zërin e Amerikës se pikëpamja e tij për korrigjimin e kufijve ndërmjet Kosovës dhe Serbisë, nënkupton refuzim të çdo ideje për ndarjen e Kosovës, por përfshinë kërkesën për bashkimin e Preshevës me Kosovën. Në intervistën dhënë korrespondentit tonë në Prishtinë, Leonat Shehu, presidenti Thaçi tha se ideja e tij nuk nënkupton as shkëmbim territoresh, ndërsa korrigjimi i kufijve sipas tij nuk paraqet ndonjë efekt domino për Kosovën apo rajonin.

Zëri i Amerikës: Zoti president, javëve të fundit është hapur debat për mundësinë e ndarjes së Kosovës. Ju keni përjashtuar ndarjen por keni shprehur mundësinë e korrigjimit të kufirit me Serbinë. Çfarë nënkupton korrigjimi?

Presidenti Thaçi: Definitivisht e ritheksoj edhe sot, në asnjë rrethanë, me asnjë çmim, nga askush, nuk mund të imponohet ndonjë ndarje e Kosovës, por në të njëjtën kohë ne duhet të jemi të vetëdijshëm që shënimi i kufirit mes shtetit të Kosovës dhe Serbisë do të ndodhë, apo korrigjimi i kufijve. Çka nënkupton kjo? Kjo nënkupton se ne duhet që definitivisht në procesin e dialogut që do të ndodhë në të ardhmen, të punojmë që së bashku edhe me akterët ndërkombëtarë të vëmë kufirin Kosovë-Serbi. Tani kur në asnjë rrethanë nuk do të ndodhë ndarja dhe e ritheksoj shumë fuqishëm se diçka e tillë as që do të mund të hidhet në tavolinë nga Beogradi, që është një kërkesë e hershme e tyre. Por, ajo që mund të them, në kuadër të korrigjimit të kufijve tani më unë kam pritur në zyrën time përfaqësuesit e luginës së Preshevës të cilët e kanë bërë kërkesën dhe e kanë institucionalizuar në adresë të Kosovës, që të drejtën e tyre të deklaruar në vitin 1992 për t’iu bashkangjitur Kosovës si luginë e Preshevës, është diçka reale ,është një kërkesë e tyre e prezantuar tek unë të cilën definitivisht veç kam vendosur që pas kërkesës së tyre, do ta hedh në tryezën e dialogut në mënyrë që çështja e tyre të zgjidhet njëherë e përgjithmonë. Do të jetë shumë e vështirë, kjo kërkesë e tyre do t’i komplikojë dhe rëndojë edhe më tepër procesin e dialogut dhe arritjen e marrëveshjes përfundimtare, mirëpo ndjejë obligim moral, kombëtar, demokratik, kushtetues dhe ligjor diçka të tillë ta prezantojë në tavolinë.

Zëri i Amerikës: Nëse ju e hidhni në tavolinë çështjen e luginës së Preshevës, a prisni që të njëjtën gjë ta bëj edhe Serbia për veriun e Kosovës?

Presidenti Thaçi: Diçka e tillë ende nuk është dëgjuar nga askush, kërkesa për ndarje është e vazhdueshme jo vetëm në vitet e fundit, por është kërkesë historike e Serbisë,që i takon shekullit të kaluar. Unë e theksoj atë që unë do të ndërmarr, që do të thotë në kuadër të korrigjimit të kufijve, t’i themi shumë qartë jo ndarjes dhe po bashkimit të Preshevës me Kosovën.

Zëri i Amerikës: Si do të mund të ndodh një gjë e tillë?

Presidenti Thaçi: Mendoj se të gjithë janë dëshmitarë që duke punuar ngushtë me partnerët ndërkombëtarë duke punuar me seriozitetin më të lartë për finalizimin e marrëveshjes Kosovë-Serbi, duke punuar me përgjegjësi më të larta kushtetuese, ligjore por edhe vizionin e qëndrueshmërisë së të ardhmes mendoj se marrëveshja përfundimtare Kosovë-Serbi do të përmbyllet me njohjen reciproke, që Kosova nuk do të ketë pengesa për t’u anëtarësuar në Organizatën e Kombeve të Bashkuara, vlerësoj se vetëm me këtë përfundim do të mund të ketë kuptim ajo marrëveshje. E ritheksoj, do të jetë një proces shumë i rëndë, i vështirë, i dhimbshëm por dua të shpresoj që të jetë fitues me një marrëveshje të balancuar të të dy palëve dhe që një marrëveshje e dyanshme e palëve të përfshira në proces do të jetë e pranueshme edhe për Bashkimin Evropian, edhe për Shtetet e Bashkuara të Amerikës edhe për NATO-n. Një marrëveshje e vullnetshme e dyanshme e palëve Kosovë-Serbi, do të jetë e parezistueshme në kuptimin e pranueshmërisë edhe prej faktorit ndërkombëtar dhe askush nuk mund dhe nuk do të del kundër.

Zëri i Amerikës: Duke përfshirë këtu edhe nëse mund ndodh edhe shkëmbim territoresh ose diçka të tillë?

Presidenti Thaçi: Unë nuk fola as për shkëmbim as për ndarje. Fola për korrigjim të kufijve dhe në kuadër të këtij procesi mendoj që mund të gjendet zgjidhje nëse ka vullnet të mirë, vullnet të dyanshëm, ka përgjegjësi për të ardhmen. Ne jemi dëshmitar të pozicionit shumë të qartë të Bashkimit Evropian se ata po punojnë për modernizim dhe reformim të BE-së dhe se asnjë vend nuk do të mund të lëviz drejt së ardhmes evropiane pa i kryer obligimet veta dhe tejkalu problemet e ndërsjella. Mendoj se korrigjimi i kufijve dhe e vullnetit të dyanshëm, nuk paraqet ndonjë efekt domino për neve, nuk paraqet hapjen e kutisë së Pandorës, nuk e humb karakterin shumë etnik të Kosovës por e ruan atë karakter dhe se në asnjë rrethanë nuk paraqet luftë, përkundrazi kjo përpjekje dhe ky angazhim paraqet paqe, qëndrueshmëri afatgjatë dhe fqinjësi të mirë në mes dy shteteve Kosovës dhe Serbisë.

Zëri i Amerikës: Zoti president, do të thotë që ideja është që Kosova tani siç është plus lugina e Preshevës?

Presidenti Thaçi: Definitivisht, unë i njoh aspiratat e Beogradit sikurse i njohin edhe të tjerët. Për fat të keq në Kosovë më shumë po flitet për ndarje dhe kërkesën e Beogradit se sa integrimin e Preshevës dhe të drejtës së tyre. Unë mbaj pozicionin se ajo çka është në interesin e shtetit të Kosovës duhet ta shtyjmë përpara dhe të mos sensibilizojnë dhe dominojnë temat e diskutimit idetë e Beogradit në Kosovë siç po ndodhë nga disa individë apo grupe të ndryshme. Prandaj është momenti që të gjithë së bashku; partitë politike, parlamenti, presidenca, qeveria, shoqëria civile, mediat të punojmë që në një periudhë të shkurtër kohore katër deri në gjashtë muaj, definitivisht të arrijmë marrëveshjen përfundimtare, historike në mes të Kosovës e Serbisë që do të nënkuptonte njohjen formale nga Serbia për Kosovën, njohjen reciproke, por edhe të shmangen të gjitha pengesat për anëtarësimin e Kosovës në organizatat ndërkombëtare.

Zëri i Amerikës: Përse do të pranonte Serbia një marrëveshje të tillë?

Presidenti Thaçi: Ne duhet të shikojmë kah perspektiva euro-atlantike si Kosovë. Kosova pa marrëveshje me Serbinë definitivisht është e qartë nuk mund të anëtarësohet as në NATO as në Bashkim Evropian. Gjithashtu, Serbia pa marrëveshje me Kosovë nuk do të mund të lëvizë drejt perspektivës evropiane, prandaj unë dua të besoj në udhëheqësit e Kosovës dhe të Serbisë që do të dominojë arsyeja dhe përgjegjësia e frymës dhe shpirtit evropian mbi ngatërresat lokale që i takojnë shekullit të kaluar.

Zëri i Amerikës: Zoti president, a e keni mbështetjen e bashkësisë ndërkombëtare, posaçërisht të Shteteve të Bashkuara të Amerikës për idenë tuaj për korrigjim të kufijve?

Presidenti Thaçi: Unë mendoj që, dhe e them me përgjegjësi të lartë se një marrëveshje lokale Kosovë-Serbi, një marrëveshje e vullnetit të mirë e dyanshme e pranueshme nga të dyja palët definitivisht nënkupton që askush nuk do të mund të dal kundër dhe nuk do të dal as Bashkimi Evropian, as NATO-ja dhe as Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Përkundrazi, të gjithë do të jenë në mbështetje të një marrëveshjeje të vullnetit të mirë të dy shteteve, Kosovë-Serbi, që nënkupton paqe, qëndrueshmëri dhe e ardhme euro-atlantike.

Zëri i Amerikës: Kosova nuk e ka të shtrirë tërësisht autoritetin në veri të Kosovës po ashtu lugina e Preshevës ndodhet në Serbi?

Presidenti Thaçi: Unë nuk dua të bëj paralele. Atë që mund ta them është që unë kam takuar udhëheqësit e luginës së Preshevës, janë sjellur në mënyrë të përgjegjshme, kanë institucionalizuar kërkesën në adresë të Prishtinës, të shtetit të Kosovës, për të futur në procesin e dialogut të drejtën e tyre të shprehur me vullnetin e qytetarëve. Në të njëjtën kohë, dua të potencoj po ashtu se ne po punojmë për të zbatuar të gjitha marrëveshjet e arritura në Bruksel edhe për pjesën e veriut. Ka ndodhur proces i rëndësishëm posaçërisht sa i përket integrimit në polici, në sistemin e drejtësisë, lëvizjes së lirë, të funksionimit të doganave, të kufirit, prandaj do të vazhdohet të punohet në drejtim që të mos ketë problem dhe tërë ky proces të jetë paqësor, mirëkuptues dhe suaza të lojës së drejtë të aspektit reciprok.

Zëri i Amerikës: Zoti President, vëzhguesit thonë që deklaratat tuaja ditëve të fundit po sjellin paqartësi të shumta, ndërsa kanë shtuar edhe shqetësimet që tashmë mund të jetë arritur një marrëveshje ndërmjet jush dhe presidentit Vuçiç. Si u përgjigjeni ju pohimeve të tilla?

Presidenti Thaçi: Definitivisht as që është hedhur në tavolinë ndonjë letër e shkruar apo ndonjë ide sa i përket arritjes së marrëveshjes përfundimtare. Deri më tani kanë ndodhur dy takime, do të thotë jemi vetëm në fazën fillestare dhe procesi që ka filluar nga muaji shtator do të jetë shumë më dinamik. Mendoj se idetë e mia vetëm kanë qartësuar procesin, ajo e korrigjimit të kufijve realisht është një realitet që ne duhet të ballafaqohemi herët apo vonë, kush e injoron tregohet naiv në politikë sepse i kemi katërqind kilometra të kufirit Kosovë-Serbi që duhet të merremi dhe të përmbyllim një herë e përgjithmonë. Askush me paqartësi kufitare nuk të pranon, as në NATO as në Bashkim Evropian, pra ajo që po shikoj unë është ajo që nuk po shikohet në rrafshin e vizionit por të politikave populiste, elektorale, problematike dhe të konflikteve. Kështu që jam në favor të arritjes së marrëveshjes përfundimtare dhe natyrisht se pres rezistencë të fuqishme nga Beogradi, pres një kokëfortësi prej tyre, por edhe ata duhet të përcaktohen, duan integrime evropiane apo duan të mbesin peng i së kaluarës së tyre paranojake në raport me Kosovën. Nëse duan të mbesin peng i politikës së vjetër të tyre në raport me Kosovën, atëherë e kanë të humbur edhe Kosovën edhe perspektivën evropiane. Unë jam i bindur që të gjitha forcat që duan paqe dhe stabilitet do të punojnë. Kosova do të jetë unike, bashkërisht edhe do të lëvizim drejt finalizimit të kësaj marrëveshjeje që përmbyll edhe një padrejtësi historike të së kaluarës dhe hap perspektivë për të ardhmen.

Zëri i Amerikës: Zoti President, në Serbi politikanët tashmë hapur po flasin për idenë e ndarjes së Kosovës, si u përgjigjeni?

Presidenti Thaçi: E ritheksoj, në asnjë rrethanë, me asnjë çmim, nga askush nuk mund të imponohet ndarja e Kosovës, pikë. E di që presidenti Vucic është i pandreqshëm në raport me Kosovën, e ndoshta edhe politika krejt e Beogradit, por këto ide u takojnë shekujve të kaluar dhe këto ide të prezantuara me të vërtetë janë për të ardhur keq dhe të parealizueshme.

Zëri i Amerikës: A shqetësoheni për ndonjë trazirë në rast se vazhdohet kështu me idetë për ndarje dhe shqetësimet rreth tyre?

Presidenti Thaçi: Deri sa ka vullnet për të diskutuar, deri sa të tregohet përgjegjësi për të dëgjuar njëri tjetrin, përderisa mund të arrihet një ujdi e vullnetit të mirë në mes të palëve, atëherë e gjithë kjo sjell paqe, sjell stabilitet, mirëkuptim, fqinjësi të mirë dhe perspektive euroatlantike. Unë punoj që marrëveshja përfundimtare Kosovë-Serbi, të jetë një marrëveshje e shpirtit evropian, euroatlantik, që do të nënkuptonte stabilitet rajonal dhe paqe definitive, përfundimtare në Ballkanin Perëndimor. Ata që flasin për luftë, flasin në të vërtetë për të hedhur pengesa krejt të panevojshme në procesin e bërjes së paqes në mes dy vendeve tona dhe në tërësi në Ballkanin Perëndimor.

Zëri i Amerikës: Zoti President, janë ngritur shqetësime kohëve të fundit lidhur me atë se a po ndryshon qasja e partnerëve ndërkombëtar kundruall Kosovës?

Presidenti Thaçi: Unë nuk mendoj se ka ndryshuar qasja e partnerëve tanë karshi Kosovës. Ekziston një mbështetje e fuqishme e Bashkimit Evropian. Ne sapo morëm rekomandimin për liberalizimin e vizave që Kosova ka përmbushur në tërësi kriteret për liberalizim, mbështetja e SHBA-ve është e fuqishme, është e njëjtë, mbështetja e NATO-s është e njëjtë, por një gjë është e vërtetë, sot bota po na shikon dhe vështron nga afër, sot SHBA-të, Bashkimi Evropian, NATO, duan të ketë marrëveshje në mes të Kosovës dhe Serbisë. Ne nëse vazhdojmë kështu mos të mendoj dikush në Kosovë që do të mund ta pengoj Serbinë në të ardhmen evropiane, nëse Kosova bojkoton dialogun, Serbia do të lëvizë përpara. Ne jemi dëshmitarë të lojërave politike që ndodhën në Maqedoni, 27 vite vonesë për t’u anëtarësuar në NATO. Në moment që arritën marrëveshjen Maqedoni-Greqi iu erdhi ftesa për NATO. Ne nuk kemi kohë për të humbur për shkak të politikave individuale, interesave grupore, populiste apo edhe zërave të luftës. Ne duhet të punojmë për mirëkuptim, paqe, stabilitet dhe frymë evropiane.

Zëri i Amerikës: Zoti President një pyetje të fundit, si mendoni ta bëni bashkë spektrin politik në këto bisedime?

Presidenti Thaçi: Ne do të punojmë fuqishëm që të jemi sa më të bashkuar që është e mundur. Kështu kemi qenë në Ramboulliet, kemi fituar, kështu kemi qenë në Vjenë, kemi fituar, prandaj unë jam i bindur që marrëveshja përfundimtare Kosovë-Serbi, Kosovës do të ia përshpejtojë rrugëtimin euroatlantik, prandaj të gjithë e di që janë dëshmitarë për të lëvizur më shpejt për tu anëtarësuar në NATO dhe Bashkim Evropian. Nuk do të lejojmë edhe më tutje të ndodhin gabime siç ka ndodhur me shtyrjen e themelimit të Forcave të Armatosura të Kosovës në vitin 2014 e që sot do të ishim pjesë e partneritetit për paqe, apo nuk do të lejojmë që të vonohemi sikur që u vonuam për demarkacionin me Malin e Zi dhe sot do ta kishim përmbyll procesin e liberalizimit të vizave, pra kemi humbur për ushtri katër vite e tri vite për liberalizim të vizave. Do të punojmë shumë fuqishëm që të krijojmë unitet sa më të gjerë të mundshëm, por edhe në asnjë rrethanë nuk do të lejojmë individë apo parti të caktuara pulitke të mbajnë peng këtë proces të së ardhmes së Republikës së Kosovës. Tek e fundit, do të punoj që çështja e marrëveshjes përfundimtare Kosovë-Serbi të përmbyllet përmes deklarimit të qytetarëve të Kosovës, përmes referendumit.

Te ndruar Bashkombas,banor te Astorias,,Queens-it e me gjere!Mesonjetorja “Kuq e Zi”e hapur me 7Mars te vitit 2015,ne saje te ndihmes e mbeshtetjes tuaj,funksionon normalisht ,duke dhene nje kontribut modest ne ruajtjen e trashegimin nga brezat e rinje te Gjuhes sone Shqipe.
Ne kete kuader ,do te hapet kete vit nje klase e pare ,per te plotesuar tre nivelet e studimit te saj.
Rregjistrimet e femijeve tuaj ,mund te behen ne:
1-Ne adresen 21-23,21 Av Astoria 11105;ne fletoren qe gjendet ne Biblioteken e Librit Shqip ne kafen “Kuq e Zi”

Biography of Carrie Hooper

Nga Fritz RADOVANI/Asnjëherë një liber nuk mundet me kenë jashta kohe!/

Ne Foto:PROF. SAIMIR LOLJA/cNdersa, ka edhe libra që i perkasin të gjitha kohëve, ose ma sakt: Gjithmonë në kohë. Një nder këta libra asht “Receta pa Komb” e Prof. Saimir Lolja, kushtue Prindve t’vet.

Kam lexue materiale të botueme nga Prof. Lolja dhe bindja ime ishte se, shkrimet e Tij ngulmojnë nder fakte dhe dokumenta. Nuk ishe kenë aspak gabim!

Libri “Receta pa Komb” asht një permbledhje faktesh të bazuem mbi dokumenta, që per fat janë permbledhë me saktësi nga Prof. Lolja, i cili me kujdes i ka rreshtue dhe, i ka paraqitë para lexuesit me kjartësinë dhe mjeshtrinë e një historiani modern.

Ngjarjet fillojnë me 25 Gusht 1928…

Ishin në Moskë edhe një grup shqiptarësh që mendonin me “shpetue” Shqipninë!

Per ate që don me kuptue, Prof. Lolja, e ka percaktue në faqen e parë tek “Mbjellja në fillim, shija më vonë” faqe 13, “Llazar Fundo ishte një veteran i Kominternit me mjaft karierë në xhihadin sllavo-komunist. Ai kishte qenë deri në Mongoli në fillim të viteve 1920…” Pra, Llazari, donte me shpetue Atdheun tue i sherbye Mikhaylov dhe Titos, dy “muxhahid ose xhihadist = luftarë të luftës së shenjtë” të percaktuem nga Prof. Lolja, si organizator të “revolucionit” në Shqipninë e viteve 1930… Dhe, bashkë me kohen dhe vitet, ecin edhe listat e emnave të “xhihadistëve” të Spanjës, Francës dhe Luftave Civile, ku nuk kanë mungue asnjëherë “sllavo-komunistët” shqiptarë.

Ardhja e Miladin Popoviqit në Rozhaja të Malit të Zi në Korrik të 1941… Hapë faqen e re (të zezë) të formimit të Partisë Komuniste Shqiptare (PKSh). Asht e vertetë që ngjarjet në librin e Prof. Loljes ecin në shinat e Historisë së shkrueme, po asnjëherë me emnat e plotë të atyne që banin pjesë nder grupe dhe celulat komuniste nga themelimi i PKSh. Duhet theksue një fakt shumë me randsi: “Ne nuk kemi njoh asnjëherë nenshkrimet e pakteve dhe marrveshjeve të mëshefta mes sllavo-komunistëve tanë me ata jugosllavë.”

Të gjithë paguhen dhe të gjithë janë “proletarë”, që “sakrifikojnë” per Shqipni.

Perballë perpjekjeve t’ Atdhetarëve tanë, libri tek kapitulli “Shteti Shqiptar” tregon me detaje edhe mbrapaskenat ose “dëshirat” e fqinjëve, që nuk mungojnë me u citue nga shumë personalitete që kishin në dorë fatin tonë, por per hirë të miqsisë me grekët apo titistët e Jugosllavisë, “detyrohen me na braktisë per 50 vjetë nën diktaturë komuniste”!

Paraqitja e saktë dhe e dokumentueme e Luftës së Dytë Botnore, pushtimi fashist italian, ikja e Ahmet Zogut nga Greqia në Egjipt, per me mërrijtë me 22 Qershor 1940 në Londer, tregon një ecje breshke neper Europë të “mbretit” Ahmet Zogu…

Në faqe 117: “me ndihmen e DZOV, komunizmi bizantin montoi Enver Hoxhen në Shqipëri dhe ai u bë gjatë gjithë jetës së tij sunduesi i Shqipërisë me stil sllav.”

A mundet kush nga “akademikët” tanë me e perkufizue ndryshej tiranin Hoxha?…

Ma sakt do të gjeni tek libri “Receta pa Komb” edhe zhvillimet e viteve 1943 dhe 1951, që asnjëherë nuk janë dokumentue me fakte të plota e jo gjysmake, si asht veprue nga viti 1941 e që vazhdohet edhe sot, nga matufët e “akademisë së tiranve të tiranit në Tiranë”

Libri mbyllet me një pyetje nga Autori Lolja: “A duhet të kishte patur një shtet kombëtar Shqiptar para vitit 1912, para…, para…?” dhe sigurisht, edhe lexuesi i tij mund të pyesin:

“Po Rusvelti, a e dinte ku bjen në hartë Shqipnia, që nenshkroi në Dokumentin e Jaltës:

“Ajo i perket qeverisjes sllavo-komuniste e bizantine greko, jugosllave dhe sovjetike… Por, jo Shqiptarëve pasues të Gjergj Kastriotit – Skenderbeut !”

Dhe, kurr Europës…. As sot!

Ju falemnderës z. Prof. Saimir Lolja, per këte veper të çmueshme e të saktë historike!

            Melbourne, Gusht 2018.

-Vlerësojnë Ministri i Punëve të Brendshme dhe Komandanti i forcës paqeruajtëse të NATO-s në Kosovë- KFOR/

• Haradinaj kërkon rritjen e gatishmërisë së institucioneve të rendit/-I pyetur nga gazetarët nëse serbët mund të shpallin autonomi më 4 gusht, pas dorëzimit të draft-statutit të Asociacionit për komunat me shumicë serbe, Haradinaj tha se Kosova është brenda marrëveshjeve ndërkombëtare dhe se askush nuk mund të ndërmarrë veprime të njëanshme./

PRISHTINË, 3 Gusht 2018-Gazeta DIELLI/ Ministri i Ministrisë së Punëve të Brendshme, Bejtush Gashi, ka pritur sot komandantin e KFOR-it, Gjeneral Major Salvatore Cuoci, në një takim ku u diskutua për gjendjen e përgjithshme të sigurisë në Republikën e Kosovës.Të dy bashkëbiseduesit vlerësuan se gjendja është e qetë dhe stabile.  Në takm u tha se bashkëpunimi i Ministrisë së Punëve të Brendshme dhe KFOR-it është i mirë dhe se ky bashkëpunim duhet të thellohet edhe më tej.Ministri Gashi e falënderoi komandantin e KFOR-it për përkrahjen e dhënë për institucionet e sigurisë në Kosovë, gjë që është me rëndësi të madhe për sigurinë e të gjithë qytetarëve të vendit. Të dy bashkëbiseduesit u dakorduan që vazhdimi i bashkëpunimit në mes tyre të vazhdojë edhe më tutje./b.j/

***

Haradinaj kërkon rritjen e gatishmërisë së institucioneve të rendit

Nga Luljeta Krasniqi- VESELI/

---

 Kryeministri i Kosovës, Ramush Haradinaj, kërkoi rritjen e gatishmërisë së institucioneve të rendit dhe ligjit në ditët që vijnë.“Gjendja e sigurisë në rend dhe ligj është e qetë dhe stabile, por megjithatë kemi kërkuar rritjen e gatishmërisë për veprim në rast të çfarëdo prishjeje të rendit dhe ligjit”, tha Haradinaj, pas takimit të Këshillit të Sigurisë së Kosovës.

-OKB: Inkurajojmë Prishtinën dhe Beogradin të flasin për propozimet e bëra.-

NGA AIDA CAMA-DW/

Kohët e fundit po artikulohet si opsion eventual zgjidhjeje një shkëmbim territoresh, apo sikurse e quan presidenti i Kosovës Hashim Thaçi në intervista për mediat, një korrigjim i kufijve mes Kosovës dhe Serbisë. Kombet e Bashkuara inkurajojnë Prishtinën dhe Beogradin të flasin për propozimet e bëra për ndryshim kufijsh apo territoresh. Fahran Haq zëvendëszëdhënësi i shtypit të Sekretarit të Përgjithshëm tha i pyetur nga Deutsche ëelle në Nju Jork tha, se: “Nuk kemi ndonjë deklaratë zyrtare për të bërë. Por ne përkrahim çdo lloj diskutimi midis Prishtinës dhe Beogradit, që merret me çështjen e statusit të Kosovës dhe ne inkurajojmë palët që ta diskutojnë këtë çështje”.

Kombet e Bashkuara nuk janë përfshirë në këtë proces: “Nuk jemi të përfshirë në këtë fazë. Ky është një proces që drejtohet nga Bashkimi Evropian dhe ne inkurajojmë bisedimet midis Prishtinës dhe Beogradit për këtë çështje”, theksoi Haq. Ai nuk bëri komene mbi deklaratat e presidentit Thaçi për korrigjimin e kufijve. “Këto diskutime duhet t’i bëjnë palët”, tha ai.Është kjo hera e parë që nga OKB pranohet një zgjidhje e çështjes së Kosovës që mund të prekte edhe kufijtë. Deri më sot prekja e kufijve nuk ka ekzistuar si obsion zgjidhjeje.

***

Çëshjta e Kosovës jo prioritare për qytetarët e Serbisë-

Hiperventilimit i politikanëve si dhe histeria e medias në temën e Kosovës kanë arritur kulmin. Sipas hulumtimeve të korresppondentit të DW në Beograd, kjo temë nuk është në krye të prioriteteve të qytetarëve në Serbi.

Nga Ivica Petrovic/

Çdo ditë në mediat serbe për çështjen e Kosovës janë paraqitur të paktën dhjetra “zgjidhje përfundimtare” të reja dhe në të njëjtën menyrë janë mohuar, disa lajme vijnë “nga burime të qëndrueshme” dhe po ashtu korrigjimi i këtyre “njohurive”. Kjo do të thotë ose që zgjidhja e kësaj çshtjeje është vërtet afër, ose politikanët në mënyrën e tyre të zakonshme përpiqen ta bëjnë problemin e Kosovës një temë të përjetshme për manipulimin emocional të qytetarëve dhe me zgjuarsi të mposhtin kundërshtarët politikë.

Thashethemet e medias janë prova që autoritetet serbe nuk presin në të vërtetë një zgjidhje të mirë në lidhje me Kosovën, siç e pranon edhe vetë Presidenti i Serbisë Aleksandar Vuçiq. Duke filluar nga kjo shtrohet pyetja, a është e orgaizuar e gjithë kjo fushatë mediatike në mënyrë që opinioni publik të përgatitet për një zhvillim të tillë?

Kosova mbetet në vendin e gjashtë

Nga ana tjetër qytetarët e Serbisë duket se nuk janë të fokusuar aq shumë në problemin e Kosovës, siç shihet në sondazhet e opinionit publik. Problemet kryesore janë shumë larg nga çështja e Kosovës, si atje ashtu edhe tek serbët, problemet në çështjet e ekonomisë, standardit të jetesës, shëndetësia, gjyqësori, arsimi, krimi i organizuar dhe korrupsionit mbeten shumë më të rëndësishme. Si mund të shpjegojhet mospërputhja midis figurës që krihohet nga mediat dhe cilat janë prioritetet e vërteta të qytetarëve të Serbisë?

“Kosova nuk është, siç thonë ata temë jetësore, por njësoj si ata që janë në qeveri edhe opozita krijojnë stereotipet,  se nëse humbet Kosova është humbur pothuajse çdo gjë”, thotë për DW shkrimtari Filip David. “Gjithkush e di se është formulë e krijuar artificialisht, por askush nuk dëshiron ta pranojë këtë. As edhe Presidenti Vuçiç nuk e di se çfarë të bëjë në lidhje me Kosovën: nga njëra anë thotë se ne kemi rënë dakord dhe ne nuk duhet të lejojmë krijimin e konflikteve të tjera, nga ana tjetër me anë të mediave që kontrollon ai, kërkesat janë që Kosova me çdo kusht të mbetet si pjesë e Serbisë”.

Analisti politik Milan Nikoliç, nga hulumtimet e tij, vlerëson që Kosova është në vendin e pestë apo të gjashtë në listën e prioriteteve të qytetarëve serb. Megjithatë paralajmëron ai, kjo nuk duhet të ngatërrohet me mundësinë e manipulimit të emocioneve në lidhje me këtë çështje.

“Tani kur asgjë dramatike nuk ndodh në Kosovë, çështje kryesore mbeten punësimi dhe përmisimi i standardit të jetesës. Por kjo gjë mund të ndryshojë shumë shpejt në rast se ndodh diçka dramatike në Kosovë, ndonjë tentativë për një masakër të re apo incidente të tjera. Në rrethana të qeta Kosova është në vendin e gjashtë, por shpejt mund të arrijë pikën më të lartë si problem kryesor”, thotë Nikoliç për DW.

Si Vuçiq dhe opozita po e rrisin vëmendjen në këtë çështje

Nikoliç interpreton rritjen e temperaturës në media me afrimin e zgjidhjes përfundimtare, gjë që i shkakton nervozizëm pushtetit. “Kjo zgjidhje mund t’i shkaktojë dëme të mëdha politike presidentit Vuçiq. Teksa çështja tani është afër zgjidhjes duket që Serbia po pret të humbasë gjithçka dhe nuk do të fitojë asgjë. Kjo është arsyeja pse Vuçiq përdor mediat që ai vet i kontrollon për të bërë zhurmë, për ta luftuar këtë zgjidhje duke thënë që është tmerrësisht e vështirë, që nuk ka kuptim, e kështu me radhë. Gjë që është pjesërisht edhe e vërtetë”, theksoi Nikoliç.

Filip David këtë fenomen së pari e vlerëson si luftë e thjeshtë për të ruajtur pushtetin, ose në rastin e opozitës për të marrë pushtetin. “Normale do të ishte që opozita të insistojë për të arritur një marrëveshje dhe për të gjetur një zgjidhje për çështjen e Kosovës, por ata e bëjnë pikërisht të kundërtën duke thënë: nuk duhet të negociohet, marrëveshja do të ishte tradhëti ndaj Serbisë.”

“Nuk ka vullnet politik për ta zgjidhur këtë problem dhe madje edhe nëse zgjidhet, asgjë e veçantë nuk do të ndodhë. Shumë herë kemi dëgjuar gjatë ekstradimit të Millosheviqit dhe Karaxhiqit se njerëzit do të ngrihen dhe do të ketë një rebelim, por në fund u mblodhën vetëm njëqind vetë “, kujton David.

Ndaj opozita Aleanca për Serbinë e ka vendosur problemin e Kosovës në rend të ditës, duke u përpjekur të prekë me këtë Vuçiqin. Ndërsa partnerët e tjerë të opozitës nga Partia Demokratike dhe nga Partia Popullore kanë kundërshtuar veçanërisht metodën e Vuçiqit në mbajtjen e bisedimeve me Prishtinën.

Të anketuarit nga ne, besojnë se kjo është qasje e gabuar dhe se opozita nuk duhet ta shfrytëzojë çështjen e Kosovës si një mënyrë për të mposhtur Aleksander Vuçiq. “Opozita mund të ketë sukses në këtë drejtim, por pastaj do të mbetet vetë ajo që duhet ta zgjidhë këtë problem. Situata për Serbinë nuk do të ndryshjë për mirë”, thotë Nikoliç.

Referendumi i pakuptimtë?

Filip David vlerëson se tema i përshtatet pushtetit dhe opozitës. “Kosova tani është me sa duket çështja kryesore në të cilën opozita ka një qëndrim ndryshe nga Vuçiq, por në të vërtetë ata janë të gjithë kryesisht kundër njohjes së Kosovës. Dhe në qoftë se ata e humbasin temën e Kosovës, atëherë çfarë mbetet tjetër? Të gjitha palët duhet të kenë parimin për të përmirësuar standardin e jetesës për qytetarët, për të luftuar korrupsionin dhe kështu me radhë, kështu kjo çështje do të mbetet për një patriotizëm të rrem. ”

Makineria mediatike e qeverisë nuk do të ketë ndonjë efekt në zgjidhjen e këtij problemi, apo në vendimmarrjen e partnerëve botëror, thekson Milan Nikoliç. Ai mendon se ky nuk është një veprim i mençur nga ana e qeverisë për të përgatitur opinionin e publik, për një referendum të mundshëm. Çfarë roli do të kishte referendumi?

“Ne e dimë se çfarë do të sjellë referendumi 70 deri më 80 për qind do të jenë kundër pavarësisë së Kosovës. Dhe çfarë do të bëni me këtë rezultat? A do t’ju themi më pas qytetarëve, “E pra tani na jepni fëmijët tuaj për të bërë ushtrinë, të kthehmi mbrapa ku ishim dhe ata të vdesim me nder?” Atëherë nuk do të pjatoheshin ata. Pra çfarë doni atëherë? “Ne duam që Kosova të jetë ashtu sikur ishte më parë”. E kjo është e pamundur. ”

Nikoliq përfundimisht mendon, se referendumi “nuk i shërben askujt”, përveç ndoshta qeverisë të fshihet pas atij dhe ta lerë problemin për ta zgjidhur dikush tjetër.

Nga Dr. Uran Butka/

Në përvjetorin e 75-të të Kuvendit të Mukjes, sapo botova, pas një hulumtimi dhe studimi të gjatë të arkivave shqiptare dhe të huaja, librin “Marrëveshja e Mukjes- shans i bashkimit, peng i tradhtisë”, një marrëveshje kombëtare mes organizatës së Ballit Kombëtar dhe Këshillit të Përgjithshëm NÇ ( 1-3 gusht 1943). Në këtë botim të plotësuar me dokumente të rinj, jepen kushtet historike që imponuan marrëveshjen e Mukjes: Në një kapërcyell kohësh: në prag të kapitullimit të  Italisë fashiste dhe të pushtimit gjerman të Shqipërisë;. në një udhëkryq  të historisë sonë: në prag të bashkimit kombëtar në luftën kundër okupatorëve, por edhe të ndarjes, të mosmarrëveshjes  dhe të konfrontimit të madh brënda vetes; në një dualitet alternativash :  nacionaliste apo komuniste,  demokratike apo totalitariste, perëndimore apo lindore.

Në vitet e Luftës së Dytë Botërore, sidomos përgjatë  vitit 1943,  kudo,  në çdo familje,  fshat,  qytet e krahinë të vendit,  si edhe në diasporë,  flitej e shkruhej për   nevojën e domosdoshme të  bashkimit të të gjithë shqiptarëve për të përballuar  kushtet e rënda të pushtimit  italjan dhe, veçanërisht, të bashkimit për të përballuar një pushtues tjetër  më të egër,  i cili kishte bërë  daljen dhe goditjen e parë në Borovë, korrik 1943.  Pra, në prag të mbledhjes së Mukjes, bashkimi ishte një kërkesë  mbarëkombëtare, një imperativ i kohës.Mirëpo, ndarja e madhe në dy grupime  antagoniste të rezistences shqiptare,  ku përfshihej gati i gjithë  populli, e kishte  brenda mundësinë e bashkimit të përshpejtë, sidomos përballë pushtuesve nazifashistë, por e kishte brënda  edhe rrezikun  e konfliktit, sidomos përballë  presionit sllavo–komunist;  i kishte premisat  objektive edhe për bashkëpunim,  por edhe  konfrontim midis tyre për pushtet, gjë që  mund të sillte luftë civile.  Përballë këtij rreziku  të dyfishtë, e vetmja zgjidhje pozitive e shpëtimtare për Shqipërinë  ishte bashkëpunimi midis dy grupimeve më të mëdha politike e ushtarake  në luftë kundër armiqve  të përbashkët të Shqipërisë, por edhe më tej.

Këtë e realizoi Kuvendi i Mukjes.

Ndryshimi i Marrëveshjes së Mukjes nga marrëveshjet e mëparshme të shqiptarëve, qëndron në faktin se ato ishin përgjithësisht të njëzëshme, ndërsa Mukja bashkoi për interesa madhore dy krahët më ekstremë, madje armiqësorë,  të mendësisë dhe  të politikës shqiptare: Organizatën nacionaliste të Ballit Kombëtar dhe Lëvizjen  Nacionalçlirimtare të udhëhequr nga PKSH.

Ndryshimi tjetër është, që marrëveshja e Mukjes u imponua nga poshtë-lart, nga nevoja e kërkesa e vetë popullit për bashkim e luftë të përbashkët, gati në gjithë krahinat e Shqipërisë.

A mund të bashkoheshin dy të kundërtat, kur ishte në lojë interesi kombëtar?

Po.

Së pari , sepse në këtë moment kritik bashkëpunimin e kërkonin të gjithë shqiptarët e ndershëm e patriotë. Bashkimi ishte  bërë nevojë e vullnet i një kombi.  Në mos në Mukje, diku tjetër do të kryhej ky akt madhor, i mbarsur në kohë. Duhej një luftë e perbashkët antifashiste dhe jo një luftë e pjesëshme, partiake.

Së dyti, edhe situata ndërkombëtare në verën e vitit 1943 ishte më e favorshme. Koalicioni i madh antifashist po përparonte në luftën kundër nazifashizmit. Misionet aleate britanike kishin ardhur në Shqipëri dhe kishin kontaktuar si me Nacionalçlirimtaren ashtu edhe me Ballin Kombëtar, kërkonin bashkëpunimin mes tyre në luftë kundër ushtrive të Boshtit dhe e mbështetnin atë.

Së treti, sepse të dy grupimet kryesore  të rezistencës antifashiste: organizata e Ballit Kombëtar dhe Keshilli I Pergjithshem NÇ, e konsideronin okupatorin si armik, shkelës së sovranitetit dhe të pavarësisë së Shqipërisë dhe si i tillë  ai duhej luftuar.

Së  katerti, deri në Mukje  grupimet kryesore politike  ende e konsideronin  njëri tjetrin si  kundërshtarë politikë, por jo si armiq. Fakti që gjatë vitit 1943, ishin nënshkruar  e arritur  mjaft marrëveshje lokale dhe kërkohej me insistim  nga populli dhe nga përfaqësuesit  e të dy organizatave  në bazë që ky mirëkuptim  të vendosej edhe në qëndër, fakti  që deri në gusht të vitit 1943, çetat nacionaliste dhe ato partizane në përgjithësi nuk erdhën në përpjekje të armatosur midis tyre, madje zhvilluan mjaft beteja të përbashkëta sin ë Gjorm, Pocestë, Reç etj, vërteton frymën egistuese të mirëkuptimit e jo të konfrontimit mes shqiptarëve.

Së pesti,  sepse zgjidhja  e çështjes  sonë kombëtare, doli si problem  jetësor  i kombit shqiptar, sidomos  gjatë Luftës së Dytë,  kur ishte  bërë de fakto  bashkimi i një pjese të mirë të trevave  të Shqipërisë Verilindore me shtetin  amë. Kërkesa  për vetvendosjen  e popullit të Kosovës sipas parimit të Kartës së Atlantiut,  u bë  shprehje e vullnetit gjithë kombëtar, gjë që  impononte e kapërcente  edhe mospajtimet  politike të grupeve  kryesore të rezistencës .Edhe  përfaqësuesit e Këshillit të Përgjithshëm   Nçl. në Mukje, megjithëse nuk e kishin  në programin e tyre  Shqipërinë etnike për arsyet që tashmë  dihen, nuk dolën kundër  dëshirës e vullnetit gjithëshqiptar për një Shqipëri të bashkuar etnike  dhe, më në fund e pranuan këtë opcion. Në një letër të Miladin Popoviçit drejtuar  Titos, në prag të Konferencës së Mukjes shkruhet ndër të tjera: ”E tanë Shqipënia asht e okupueme prej këtij  problemi”.Për këto arsye, marrëveshja e bashkëpunimi gjithëshqiptar ishin plotësisht të mundshme.Mukja po trokiste në dyert e historisë shqiptare, se  e kërkonte koha.U bënë mjaft takime e konsultime paraprake ndërmjet eksponentëve kryesorë të të dy organizatave, por elementët kryesorë bashkues ishin Abaz Kupi nga Nacionalçlirimtarja dhe Ihsan Toptani nga nacionalistët.

Dokumenti më i rëndësishëm në rrugën drejt Mukjes ishte, pa dyshim, ai i datës 18 Korrik 1943, një mesazh i Këshillit të Përgjithshëm Nacionalçlirimtar drejtuar Organizatës së Ballit Kombëtar, hartuar dhe firmosur nga Y .Dishnica, M.Gjinishi, A .Kupi dhe M.Peza, që shpreh parimet kryesore të Lëvizjes Nacionalçlirimtae mbi të cilat u arrit edhe mirëkuptimi. Ky dokument i rëndësishëm nuk është  botuar më parë dhe është heshtur qëllimisht, sepse këto parime demokratike, si: lufta antifashiste ku të marrin pjesë gjithë atdhetarët pa dallim feje, krahine dhe ideje; moscënimi i pronës dhe i  inisiativës private, zgjedhje të lira e demokratike pas  shporrjes së pushtuesve, u shmangën më vonë.Sipas procesverbalit të mbledhjes së Mukjes, të dyja  organizatat u përfaqësuan nga këta. delegatë:

Delegacioni                                                          Delegacioni

i Ballit Kombëtar                                       i Këshillit të Përgjithshëm NÇ

1 .Z Av.Hasan Dosti                                  1. Major Abaz Kupi

2. Z.Mid’hat Frashëri                     2. N/Kolonel Jahja çaçi

3 .Av.Thoma Orollogai                               3. Kom.Myslim Peza

4. Av.Skënder Muço                               4.Dr.Ymer Dishnica

5  Komandant Hysni Lepenica                   5.Z.Mustafa  Gjinishi

6. Prof.Isuf Luzaj                                     6.Dr.Omer Nishani
7. Komandant Kadri Cakrani                7.Dr.Sulo Bogdo
8. Major Rauf Fratari                           8.Z.Stefan Plumbi

9 .Prof.Nexhat Peshkëpia                           9.Z.Shefqet Beja

10.Av.Halil Mëniku                                  10.Z.Medar Shtylla

11.Kom.Ismail Petrela                            11.Z.Haki Stërmilli

12.Prof.Vasil Andoni                                12.Gogo Nushi

Kryetarë delegacionesh ishin Mid’hat Frashëri dhe Ymer Dishnica. Kryetar i punimeve të Kuvendit u zgjodh me propozim të Nacionalçirimtares, Thoma Orollogai, delegate i Ballit Kombëtar, ndërsa sekretar Mustafa Gjinishi i Nacionalçlirimtares.Pas një debate prej tri ditësh, u arrit marrëveshja. Pika e parë e saj ishte krijimi i Komitetit “Për shpëtimin e Shqipërisë”. Atributet e tij të rëndësishme, flasin për një zgjidhje të re politike,  për një përgjegjësi, pjekuri dhe angazhim të madh kombëtar të forcave politike kryesore në Shqipëri. Ky ishte forumi i parë pluralist në Shqipëri, si forma më demokratike  e qeverisjes së botës së qytetëruar. Kjo mënyrë  organizimi do të shtrihej  edhe ne gjithë strukturat e bazës  dhe do të unifikonte drejtimin, do të shmangte anësinë partiake, do të eliminonte përçarjen e antagonizmin, do të mënjanonte rrezikun e luftës civile, do të bashkonte në një front të përbashkët të  gjithë shqiptarët  pavarësisht nga bindjet politike, nga përkatësia partiake, fetare, krahinore,    në luftë të përbashkët  kundër okupatorëve dhe do të çelte udhën e  demokracisë së vërtetë  pluraliste perëndimore.

Në proklamatën e datës 3 gusht 1943, Komiteti për Shpëtimin e Shqipërisë, paraqiti  këtë program:

1 .Luftë të përbashkët dhe të menjëhershme përbri Aleatëve të mëdhenj Anglisë, SHBA dhe Bashkimit Sovjetik si edhe të popujve të shtypur  kundra pushtuesit barbar, me divizën rilindse “Ja vdekje, ja liri”

2 .Luftë për një Shqipëri të Pavarme, luftë për zbatimin e parimit të njoftun botërisht e të garantuara  nga Karta Atlantike të vetëvendosjes së popujve, për një Shqipëri etnike .

3 .Luftë për një Shqipëri  të lirë, demokratike e popullore.

Komiteti për shpëtimin e Shqipënisë do të vazhdojë luftën tue udhëhequn popullin shqiptar në rrugën e sakrificës dhe të nderit deri në formimin e një qeverie provizore.

Forma e regjimit  do të caktohet prej vetë popullit  me anën e një Asamblejeje kushtetuese të zgjedhur me sufrazh universal direkt.”

E veçanta e Kuvendit të Mukjes ishte trajtimi me përparësi dhe kompetencë i çështjes sonë kombëtare në krizë, veçanërisht i Kosovës. Në Mukje u bë përpjekja e parë  intitucionale për zgjidhjen e çështjes së Kosovës sipas vullnetit të popullit shqiptar dhe në bazë të parimit universal të vetvendosjes së kombeve.

Mid’hat Frashëri insistoi që çështja e Kosovës detyrimisht të trajtohej e të përcaktohej në këtë kuvend dhe të luftohej për zgjidhjen e saj të drejtë pas luftës, sepse, nëse nuk do të ndodhte kështu, atëherë, as që do të përmendej më çështja kosovare dhe  Kosova do të ishte e humbur. Ai  parashtroi që zgjidhja e statusit të saj të bëhej mbi të drejtën kombëtare të Shqipërisë etnike dhe mbi parimin e vetëvendosjes së kombeve, të garantuar nga Karta e Atlantikut.

Ky formulim respektonte vullnetin e popullit shqiptar për vetëvendosje dhe përjashtonte  ndryshimin e kufijve me dhunë .  Ky formulim harmonizohej  edhe me politikën e Fuqive të Mëdha Antifashiste që kishin shpallur botërisht se nuk njihnin kufijtë e ndryshuar me dhunë nga pushtuesit nazifashistë, pra ishte njëherësh edhe një pohim edhe një bashkëreshtim në Frontin Antifashist Ndërkombëtar.

Një rol të rëndësishëm në arritjen e konsensusit luajtën sidomos Mid’hat Frashëri, Ymer Dishnica, Omer Nishani, Abaz Kupi, Hasan Dosti, Isuf Luzaj, Rauf Fratari, Mustafa Gjinishi, Hysni Lepenica, Nexhat Peshkëpia e të tjerë.

Vendimet e Konferencës së Mukjes ishin të qenësishme, jo vetëm për momentin historik, por edhe për ardhmërinë e Shqipërisë e të kombit shqiptar, sepse ato konfirmonin bashkimin dhe jo ndarjen, siguronin luftë të përbashkët kundër çdo okupatori, për një Shqipëri të lirë e të pavarur, mundësonin në të ardhmen një Shqipëri demokratike dhe rreshtimin përbri Aleatëve të mëdhenj Antifashistë, por edhe përcaktonin  rrugën më të drejtë për zgjidhjen e çështjes sonë kombëtare.

Ky program i përbashkët u arrit, pasi të dyja përfaqësitë u treguan tolerante dhe i bënë lëshime njëra tjetrës. Në këtë pikë, Mukja është edhe shëmbull i mendimit  e i veprimit demokratik si pjesëmarrje, bisedim konstruktiv e tolerancë të admirueshme, një kompromis e një zotim i përbashkët. Është një model i dialogut kombëtar, i debatit dhe i mirëkuptimit. Aleanca që u arrit në Mukje, premtonte se edhe në të ardhmen forcat poltike shqiptare do të merreshin vesh midis tyre për çështjet themelore.

Menjëherë pas Konferencës së Mukjes, Komiteti për Shpëtimin e Shqipërisë, organizoi në datën 4 dhe 5 gusht 1943 një betejë të përbashkët në afërsi të Qafë Shtamës kundër ushtrisë italiane, që marshonte për në Mat.

PROKLAMATË

“Çetat vullnetare partizane të Ushtrisë NÇ dhe çetat e Ballit Kombëtar nën komandën e majorit Abaz Kupi më datën 4 të gushtit 1943, në orën 10.00, mbasi muarën, vesh se ushtria italiane shkonte për në Mat, u nisën për t’i prerë rrugën në të gdhirë. Kur çetat mbërritën në këtë vend, ushtria armike, mbasi dogji disa shtëpi që ndodheshin afër rrugës si dhe komunën dhe zyrën e botores, kaloi dhe po i  afrohej Qafë-Shtamës. Mbasi çetat nuk mund të arrinin në kohë, në ato pozita ku do t’i pritnin, u detyruan të ecnin gjithë natën dhe si kaluan malin e Liqenit, i dolën përpara në kufirin e Matit, dy km afër Qafë-Shtamës.

Plot në orën 7.10 të ditës së nesërme, ushtria italiane e përbërë prej 750 vetave, mbërriti në vendin e pritjes e përnjëherësh filloi luftimi, i cili zgjati 3 orë rresht dhe mbaroi me shpartallimin  e plotë të ushtrisë armike.

Humbjet e armikut janë: 150 të vrarë, 40 të plagosur, 7 robër. Në mes të të vrarëve italianë është edhe oficeri kolonel A.P.Scarpa, të cilit i është gjetur në xhep një medalje të fituar kur ka hyrë në tokën shqiptare ditën e 7 prillit 1939. Është kapur një materjal kolosal. Të numuruar deri tani janë: një mortajë e rëndë me gjithë municione, 6 mitroloza të rëndë komplet me municione, 10 mitralozë të lehtë dhe mjaft municione për to,160  armë lufte, 7 radio fushore marrëse-dhënëse, 5 kuaj. Gjithashtu janë marrë revolverë, materjal sanitar, batanije e materjale të tjera të ndryshme .

Humbjet tona janë një i vrarë dhe dy të plagosur.”

                  Komiteti  për shpëtimin  e  shqipërisë (AQSH, f.270, d.5, v.1943)

Kjo luftë, dy  ditë pas Mbledhjes së Mukjes, tregoi se kjo nuk ishte një shprehje historike,  por një realitet, nuk ishte vetëm një marrëveshje në letër, por edhe një marrëveshje konkrete për bashkëpunim në luftë, nuk ishte një tradhti që, sipas E.Hoxhës – binte ndesh me interesat e Luftës antifashiste, ”por ishte  një lidhje bese  në dobi të luftës çlirimtare dhe të çështjes kombëtare, nuk ishte një gjë “formale “ e një “grackë “ – siç thoshte E.Hoxha,  po një vendim e një veprim i vullnetit të një populli; ishte, në fund të fundit, një ndërgjegje e kthyer  në lëvizje e forcave partizane dhe atyre nacionaliste, që luftuan së bashku si shqiptarë e si vëllezër kundër okupatorëve, nën drejtimin e Komitetit Provizor për Shpëtimin e Shqipërisë.

Enver Hoxha, nën presionin e emisarëve  të PKJ në Shqipëri,  prishi dhe shkeli në mënyrë të njëanshme dhe arbitrare Marrëveshjen e Mukjes.

Marrëveshja e Mukjes prekte sidomos interesat dhe synimet e qarqeve shoviniste serbomëdha që sundonin në PKJ, të cilat kërkonin  përjetësimin e pushtimit serb të Kosovës e të viseve të tjera shqiptare, si edhe nënshtrmin e plotë të Shqipërisë ndaj Jugosllavisë. Prandaj edhe prishja e njëanshme e Marrëveshjes së Mukjes ishte kryesisht rezultat i ndërhyrjes jugosllave , të cilës nuk i interesonte kurrsesi marrja dhe plotësimi i atyre vendimeve. Reagimi i shpejtë e i vendosur i kolonit malazes në Kosovë, M.Popoviçit, ishte i kuptueshëm. Kur aktet e marrëveshjes së Mukjes iu dorëzuan “mentarit” të Enverit, ai i tërbuar i grisi ato, i bëri copë-copë dhe ia hodhi në surrat Enver Hoxhës.

Kjo ndërhyrje brutale e Partisë Komuniste Jugosllave në punët tona të brëndshme vërtetohet edhe nga një letër që udheheqësi real i PKSH, M.Popoviçi, i dërgoi Titos: “Kemi ndikuar në PKSH dhe në LNçl që gjithsesi të prishim Marrëveshjen e Mukjes “.

“Traktati i Konferencës së Mukjes shkaktoi një turbullimë të madhe, – shkruante Dushan Mugosha. – Organizata e Partisë në Vlorë, nën direktivën time, shkroi traktatin dhe ua drejtoi të gjitha njësive të Ballit Kombëtar ku thuhej shkurt e qartë: kush nuk dëshiron me ne, është kundra nesh …Bash në këtë situatë, pa pritë, vjen Trakti nga Konferenca e Mukjes me nënshkrimin e Y.Dishnicës …Asht e nevojshme me pyet KQ se mos rastësisht Proklamata e Konferencës në Mukje asht falsifikim “

E.Hoxha, nën diktatin e M.Popoviçit dhe Dushan Mugoshes, me të cilët ishte në Vithkuq, pa përfillur Këshillin e Përgjithshëm Nacionalçlirimtar, i cili kishte nënshkruar me B.Kombëtar Marrëveshjen e Mukjes, pra, pa mbledhur dhe pa marrë mendimin e Këshillit të Përgjithshëm Nçl, më datën 8 gusht 1943, si një partiak u dërgoi një letër –qarkore shokëve të partisë së Vlorës, Gjirokastrës etj: ”Lajmëroheni se ju është dërguar nga Tirana një trakt për t’u shpërndarë, i firmosur prej Komitetit për Shpëtimin e Shqipërisë, ku flitet për bashkimin e plotë të arritur në mes të KNÇL dhe Ballit Kombëtar. Ky trakt është në kundërshtim me vijën nacionalçlirimtare dhe disaprovohet nga KQ i Partisë. Prandaj, në rast se nuk i keni shpërndarë, çirrini dhe të mos flitet më për të “

Shkak tjetër kryesor për prishjen e njëanshme të Marrëveshjs së Mukjes ishte çështja e pushtetit. Synimi i pushtetit është një akt normal në çdo kohë, por vendimi i PKSH për ta marrë pushtetin me dhunë e me gjak, duke shkelur edhe vendimin e Mukjes se çështja e pushtetit do të zgjidhej pas luftës me zgjedhje demokratike. Kjo solli edhe luftën civile në Shqipëri, pasoja më tragjike e prishjes së Marrëvshjes së Mukjes.

Udhëheqësia doktrinore e PKSH, dënoi Marreveshjen e Mukjes në Konferencën e dytë të Labinotit, 4-9 shtator 1943, ku përveç M. Popoviçit dhe D. Mugoshës, merrte pjesë edhe Bllazho Jovanoviç, i dërgar i posaçëm i PKJ, i cili luajti një rol të madh si i dërguari i Titos në konferencë, për të hedhur poshtë marrëveshjen e Mukjes, për të dënuar protagonistët e saj, por edhe për te marrë vendimin e mesymjes ushtarake mbi Ballin Kombetar dhe nacionalistët e tjerë antifashistë, si Muharrem Bajraktari, Gani Kryeziu etj. Konferenca e Labinotit dënoi për tradhëti delegatët e saj në Kuvendin e Mukjes, edhe pse i kishte autorizuar për marrëveshje. Mustafa Gjinishi u dënua me vdekje dhe u vra në vitin 1944 në një pritë të organizuar nga E.Hoxha, Ymer Dishnica, një nga protagonistët e shquar të Marrëveshjes së Mukjes, u dënua me burg dhe mandej me internim, po ashtu edhe disa nga delegatët e tjerë të Nacionalçlirimtares. Gjithashtu i quajti tradhtarë e kolaboracionistë delegatët e Ballit Kombëtar, me të cilët lidhi marrëveshje bashkëpunimi pak ditë më parë. Madje, nisi gjuetinë e shtrigave për asgjësimin e tyre.

Pasojat e prishjes së Marrëveshjes së Mukjes dhe të Luftës Civile vazhduan për gjysëm shekulli komunizëm, por ndjehen e dhe sot, në ndarjen dhe politikën e sotme konfliktuale, në urrejtjen dhe armiqësinë, mungesën e kompromisit e të bashkëpunimit për interesat e popullit dhe ato kombëtare.

Mukja është një çështje kyç  në historinë moderne, por dhe nje çelës për të hyrë brenda saj,  për të ndriçuar e shpjeguar fenomenet e ngjarjet  më të  rëndësishme të  Luftës së Dytë Botërore  dhe të gjithë periudhës gjysmëshekullore që pasoi, është një mësim për të gjithë ata që duan të mësojnë nga historia, një mesazh i nevojshëm për sot dhe për të ardhmen.

NGA EUGJEN MERLIKA/

Viti 2018, si vit jubilar i historisё sonё, ose mё saktё, i pjesёs mё tё ndritur tё saj, qё 550 vite mё parё, mё 17 janar 1468, me kalimin n’amshim tё Gjergj Kastriotit, do tё mbyllte njё epokё, na kthen vёmёndjen n’atё periudhё historike qё pёr shqiptarёt, nё sajё tё fuqisё marramendёse tё ngjarjeve dhe rёndёsisё kontinentale tё pёrfundimit tё tyre, mbeti nё kujtesёn e kombit si “shekulli i madh”, “koha e Arbёrit”, dhe u bё burimi mё i kthjelltё i frymёzimit pёr shekujt pasardhёs.

Shekujt, nё rrjedhёn e tyre tё natёs sё tejzgjatur tё pushtimit osman, i ruajtёn nё kujtesё ngjarjet e asaj epoke, duke i pasuruar me elementё tё legjendёs e duke i mbuluar me njё vello tё ndritёshme pёrfytyrese, nё tё cilёn mbizotёronin ngjyrat e ndezura tё periudhёs “zulmёmadhe”. Ishte kjo mёnyrё paraqitjeje njё domosdoshmёri pёr Shqipёrinё e dy shekujve tё fundit, pёr tё patur njё pikё mbёshtetjeje e frymёzimi, qё do tё shёrbente si material lidhёs i veçorive tё ndryshme tё botёs shqipfolёse, nё kuadrin e kёrkesave madhore qё shtronte koha nё drejtim tё vetёdijesimit kombёtar e tё shtetformimit.

Por sot, mbas 550 vitesh tё ndёrrimit jetё tё kryeluftёtarit, mbas 140 vitesh tё fillimit tё ngjarjeve tё Lidhjes sё Prizrenit, pёrballimit tё parё tё madh tё ndёrgjegjёsimit kombёtar tё shqiptarёve me Evropёn mosmirёnjohёse kundrejt flijimit tё tyre pёr tё mbrojtur krishterimin evropian katёr shekuj mё parё, mbas mё shumё se njёqindvjetori tё krijimit tё shtetit tё cunguar e tё pavarur, mendoj se bёhet i domosdoshёm njё rishikim objektiv i historisё sё vёrtetё t’asaj periudhe. Kёtё kёrkesё e ka vёnё nё dukje At Athanas Gegaj, nё studimin e tij, si tezё diplome nё vitin 1936, kur shprehet :

“Pёr t’u ruajtur nga ekzagjerimet e kёtyre kronikanёvet dhe pёr tё gjykuar mё drejt mbi pohimet, shpesh kontradiktore tё historianёve tё kohёs, kemi bёrё kёrkime nё burimet arkivore, pjesa mё e madhe e tё cilave janё tё botuara.

            Besojmё qё kjo analizё ka lejuar tё nxjerrim mjaft gabime detajesh dhe shumё gjykime tё gabuara ose tё pasakta.”[1]

Mendoj se detyrё e historianёve ёshtё tё ndajnё tё vёrtetёn historike nga elementёt e folklorit apo legjendёs, nё mёnyrё qё shqiptarёt, pёr pjesёn mё tё rёndёsishme tё sё shkuarёs sё tyre, tё kenё njё tabllo tё qartё, tё vёrtetё, tё pёrcaktuar saktё nё pёrbёrёsit e tij kryesorё.

Mё duket se njё nga elementёt mё tё rёndёsishёm tё historisё sё Gjergj Kastriotit, ёshtё pёrcaktimi i saktё i moshёs nё tё cilёn ai braktisi familjen dhe shkoi nё oborrin e sulltanёve otomanё, pёr tё cilёn historiografia na jep disa variante. Gjithё kёta variante, nё lidhje me njё ngjarje tё shёnuar tё jetёs sё Skёnderbeut, janё dёshmi e njё amullie shqetёsuese nё studimin e historisё sё tij e nxjerrin para studjuesve tё sotёm njё detyrim, pёrsa i pёrket pёrcaktimit tё sё vёrtetёs s’atij episodi shumё tё rёndёsishёm tё jetёs sё personazhit. Arsyetimi logjik i pasojave t’atij episodi ёshtё i lidhur me tё gjithё ecurinё e historisё sё tij, mbasi nёse ka shkuar fёmijё shpjegon pregatitjen e tij tё gjithanshme si njё ndёr personalitetet mё tё spikatur tё kohёs sё tij, por nёse ka shkuar i madh ёshtё i kuptueshёm motivi i brёndshёm i tij nё sendёrtimin e epopesё mё tё lavdishme tё popullit tё tij.

Historiografia zyrtare e akademike e 70 viteve tё fundit e ka trajtuar epopenё e luftёrave tё Skёnderbeut si njё çast kulminant tё shpalosjes sё vlerave tё entitetit kombёtar arbёror. Po tё lexojmё historianёt e vjetёr, por edhe tё shekullit tё shkuar, nё njё pjesё tё mirё tё tyre, nxirret nё pah faktori fetar si mё kryesori nё veprimtarinё e Skёnderbeut si prijёs populli, si udhёheqёs ushtarak e si burrё shteti. Mund tё jetё bindёs apo jo, i ligjёruar apo jo, pozitiv apo jo, varet nga kёndvёshtrimi dhe mendёsia nё tё cilёn analizohet dukuria. Por nuk mund tё anashkalohet dhe, aq mё pak tё mohohet, duke u zёvendёsuar nga ai kombёtar. Mund tё diskutohet gjatё mbi tё gjithё vёshtrimet apo dritёhijet e asaj epoke madhёshtore tё historisё sonё, por nuk mund tё mohohet thelbi i saj. Njё sintezё e shkurtёr e gjithё asaj epopeje gjёndet nё njё fragment tё veprёs sё Mustafa Krujёs, “Historia e Skёnderbeut”, marrё nga libri “Shkrime historike”, faqe 358 :

“Por fuqít e Sulltanit rridhshin pajadamё prej burimesh tё pashterrueshme tё nji perёndorije qi pёrfshinte anembanё Dardanelavet gjithё Anadollin e krejt gjysishullin ballkanik gjatё Danubit e Savёs mbё nji anё, dhe Egjeut, Jonit e Adrijatikut nё tjetrёn, pёrveç nji ishulli tё vogёl Shqiptarёsh nёn nji prinjёs qi kishte damё me u bâmё flí e krishtjanizmёs me gjithё popullin e vet”

Ai popull stoik e zemёrmadh, edhe n’ata kushte ankthi e pasigurie, e ndoqi prijёsin me njё durim e forcё vullneti pёr t’u admiruar, i blatoi atij gjithshka e nuk shfaqi kurrё shenja pakёnaqёsie e kundёrshtie, edhe se fuqitё vinin duke u pakёsuar, edhe se lotёt ishin shterrur nё sytё e grave arbёreshe, atyre heroinave tё heshtura, mbi tё cilat rёndonin tё gjitha pasojat e lavdisё sё shekullit tё madh. Kujtesa historike do tё ishte shumё e mangёt, nёse nuk do t’u jepte atyre piedistalin e merituar nё altarin e vlerave tё kombit, ashtu sikurse dhe stёrmbesave tё tyre nё gjysёm shekullin e terrorit komunist.

Nё gjyqin e ftohtё tё historisё arbёrit dhe prijsi i tyre shkuan ballёlartё, sepse kishin kryer detyrёn e tyre kundrejt qytetёrimit tё cilit i pёrkisnin. Ai qytetёrim mbeti i detyruar kundrejt atij populli, pёr shekuj tё tёrё harrese e shkujdesjeje kundrejt fatit tё tij. Madje edhe kur, mbas gati pesё shekujsh lёngimi, ai popull deshi tё dilte nga errёsira e tё kishte shtetin e tij, pёrfaqёsuesit e atij qytetёrimi e njohёn atё tё cunguar, duke u bёrё pёrgjegjёs pёr njё tjetёr akt tё tragjedisё shqiptare.

Ndonjё prirje historiografike pёr t’a paraqitur atё epokё si ajo e shtetit tё bashkuar apo, pёr mё tepёr, e njё vetёdijesimi kombёtar, nuk i pёrgjigjet sё vёrtetёs. Arbёria, edhe me Skёnderbeun, mbeti njё trevё e pёrçarё nё zotёrinj tё mёdhenj e tё vegjёl, pa marrё as shembёlltyrёn dhe as ndёrgjegjen e kombit, qё ishte atёherё njё koncept i panjohur jo vetёm pёr tё, por pёr pjesёn mё tё madhe t’Evropёs. Nuk kishte kohё mё tё pёrshtatёshme pёr tё nxitur bashkimin e arbёrve nё njё shtet tё vetёm por, fatkeqёsisht nё shumicёn dёrmuese, princat arbёr, pasardhёs tё ish mbretёrve ilirё, nuk patёn as largpamёsinё pёr tё kuptuar situatat dhe as vullnetin pёr tё bashkur forcat.

Skёnderbeu u ballafaqua nё vite me tekat e pafund tё aleatёve, me ftohjen, me marrёveshjet me Venedikun apo turqit kundёr tij, me tradhёtitё madje edhe brёnda familjes, me kushtёzime tё shpeshta, me shpёrfillje kundrejt luftёs sё tij. Pati nё krahun e tij oficerёt e shtabit tё tij, me nё krye Vrana Kontin e Tanush Topinё, mbrojtёsit legjendarё tё rrethimeve tё Krujёs, por njohu dhe tradhёtitё e Moisiut, tё Hamza Kastriotit, tё Gjergj e Gojko Stres Balshёs, nё çastet mё tё vёshtira tё luftёs, mbas humbjesh tepёr tё rёnda si Berati apo Sfetigradi. Pati dashurinё e mbёshtetjen, deri nё flijim, tё popullit arbёr, por kёto nuk qenё tё mjaftueshme pёr tё vёnё themelin e asaj Abёrie tё bashkuar e tё lirё.

Pёr ne, shqiptarёt, ai mbeti fari drejtues qё na priu idealisht nё kёtё gjysmё mijёvjeçari, tё ngarkuar me re tё dёndura e tё zeza pushtimesh tё huaja e lufte tё gjatё me vetveten. U munduam tё njёjtёsohemi me emrin e tij, edhe se shpesh nuk i sendёrtuam mёsimet e porositё e tij. Megjithatё ai mbeti njё simbol, ai i qёnies sonё, i ёndrrave tona, i aspiratave tona shekullore. Ai na la njё pasuri tё pamatёshme, pёrkatёsinё, jo vetёm gjeografike, nё kontinentin evropian, ndihmesёn tonё, si popull, nё historinё e mbrojtjes sё vlerave qytetёruese t’atij kontinenti, krenarinё e tё flijuarit pёr ato vlera. Na takon ne sot, me qёndrimin tonё, me dёshirёn pёr t’u pёrmirёsuar e pёr tё ecur pёrpara nё rrugёn e qytetёrimit si njё trup i vetёm, tё tregohemi trashёgimtarё tё denjё tё emrit dhe veprёs sё tij madhore.    

*Kjo ёshtё fjala e mbajtur nga Eugjen Merlika nё sesionin e XV shkencor “Gjergj Kastrioti – Skёnderbeu – heroi kombёtar i shqiptarёve”, tё zhvilluar nga Shoqata “TROJET E ARBЁRIT” nё Lezhё mё 28 korrik 2018.                                                                                                                                                             

[1]Gegaj, At Athanas, OFM : “Arbёria dhe Gjergj Kastrioti Skёnderbe 1405 – 1468” “Eurorilindja”, Tiranё 1995 faqe1

Ambasadori i Shteteve të Bashkuara të Amerikës në Kosovë, Greg Delawie,  shprehet në rrjetin social Twitter: “I gëzuar me deklaratën e BE-së se drafti i statutit të Asociacionit do të diskutohet në takimin e ardhshëm në Bruksel. Mendoj se kjo duhet të na ndihmojë të gjithëve të pushojmë dhe të gëzojmë një fundjavë të këndshme”.

BE kërkon nga Kosova dhe Serbia të mos krijojnë tensione

Bashkimi Evropian ka kërkuar nga Prishtina dhe Beogradi që mos te ketë tensione në Kosovë, të cilat mund t’i dëmtojnë përpjekjet e përbashkëta për arritje të një marrëveshjeje përfundimtare mes Kosovës dhe Serbisë.

“Në kohën kur të dyja palët janë plotësisht të angazhuara së bashku më Përfaqësuesen e Lartë të BE-së, në përcaktimin e një marrëveshjeje ligjërisht detyruese për normalizimin e plotë, BE pret ashtu siç janë dekoruar të dy presidentet gjatë takimit të fundit në nivelit të lartë të dialogut më 18 korrik në Bruksel, të mos ketë tensione në terren të cilat do ta rrezikojnë objektivin e përbashkët të normalizimit të marrëdhënieve,” thuhet në një komunikatë për shtyp nga zyra e Përfaqësues së Lartë të BE-së Federica Mogherini.

Një thirrje e tillë ka ardhur pasi mediat në Kosovë dhe Serbi po raportojnë për tensione të mundshme në veri të vendit gjatë fundjavës.

Sipas tyre, kjo është e lidhur me dorëzimin e draftit të parë të statutit të Asociacionit të komunave me shumicë serbe që pritet të jetë gati më 4 gusht (e shtunë), kur ekipi menaxhues i formuar për këtë çështje, pritet ta dërgojë atë në Bruksel.

“Në e kuptojmë se puna (për draftin) është duke vazhduar. Në të njëjtën kohë BE vazhdon të punojë më të dyja palët për të siguruar implementim e kësaj marrëveshje dhe të gjitha marrëveshjeve të tjera të arritura në dialogun e lehtësuar nga Bashkimi Evropian”, thuhet në komunikatë.

Ekipi menaxhues ka pasur katër muaj kohë për draftimin e statutit të Asociacionit. Sipas BE-së, në kohën kur ky ekip e informon Brukselin për rezultatet e punës së tyre atëherë kjo do të diskutohet në takimet e nivelit të lartë në BE nga presidenti i Kosovës, Hashim Thaçi dhe ai i Serbisë, Aleksandar Vuçiç.

Presidenti i Serbisë mbledh Këshillin për Siguri Kombëtare

Presidenti i Serbisë,  Aleksandar Vuçiç, ka ftuar për të shtunën në orën 8:00 mbledhjen e Këshillit për Siguri Kombëtare.Kjo mbledhje, sipas medias në Beograd, është ftuar lidhur me situatën në Kosovë.

Këtë të premte në Prishtinë kryeministri Ramush Haradinaj ka mbajtur një një takimi të Këshillit të Sigurisë së Kosovës.

“Gjendja në rend e ligj dhe siguri në vend është e qetë, stabile, megjithate kemi kërkuar rritjen e gatishmërisë për veprim në rast të  çfarëdo prishje të rendit dhe ligjit në vend”, deklaroi kreu i qeverisë pas takimit të Këshillit të Sigurisë së Kosovës.

Nga Skënder MULLIQI?

Presidenti i Kosovës, Hashim Thaçi I zgjedhur  më vota të LDK-se, e  I zgjedhur  gadi në gjendje  të shtetrrethimit,  është duke e futur Kosovën në rrugën pa krye.  Pikëpamja e Thaçit për korrigjimin e kufijve ndërmjet Kosovës dhe Serbisë, gjoja së nënkupton refuzim të çdo ideje për ndarjen e Kosovës, por përfshinë kërkesën për bashkimin e Preshevës me Kosovën, nuk përkon fare më realitetin .Disa muaj më parë ishte hedhur ideja për ndarjen e Kosovës, e tash gjoja bashkim te Luginës , e qe për mua është mashtrim . Kjo është një  nismë e cila nese realizohet  do të jetë katastrofale për shqiptarët.Sigurisht së kjo marveshje e hedhur nga Thaçi kontravers dhe I frikësuar nga Specialja është teza më e rrezikshme deri me sot për ekzistimin e shtetit të Kosovës. Po shtyrohet pyetja, çfarë kuptimi ka ndërrimi I territoreve shqiptaro-shqiptare më Serbinë  ? Si është e  mundur që të lejohet një aventurë e tillë shumë e rrezikshme për paqën në rajon e ndoshta edhe më gjerë? Ti rrudhim kufijet shteteror e nacional prap  pas gjithë këtye  tragjedive që i pësuam historikisht, dhe gjithë atyre padrejtësive që na u bënë  nga fuqitë e mëdha të kohës, jo që nuk justifikohet, por nuk ish dashur të lejohet të ndodhë kurrë.  Çdo ide për ndërrimin e territoreve është ide vrastare. Ne shqiptarët do të jemi humbësit e mëdhenj. Shqiptarët duhet  që të zgjohen, se është koha e fundit.Do të ndodheshin  zhvendosje  të popullatës që është e pa pranueshme për shqiptaret . Nga e gjithë kjo bëhet fjalë për këmbimin e gjysmës e Mitrovicës, Zubin Potokut, Leposaviqit dhe Zveçanit, që janë tre komuna e gjysmë, pra pjesa veriore më pjesën Lindore të Kosovës që është Lugina e Preshevës.Ndarja e Kosovës sipas planit të qetnikut, Dobrica Qosiqit ,kriminelit te luftës ,Sllobodan Millosheviqt , Akademise së Shkenacave dhe Arteve  e shumë elaborateve kundershqiptare serbe  ,jo që janë planet  më ogurzeza , por është edhe dhe lajmi më  i keq   për Kosovën dhe shqiptarët në këto 100 vitet e fundit .Jo vetëm Hashim Thaçi , por komplet kjo klasë politike ka deshtuar në shtetndertim dhe mirëqenje të përgjthshme dhe mban pergjegjersi të madhe  nese ndodhë coptimi i ri i trojeve shqiptare.Ne vend të përparimit , lulëzuan krimi e korrupcioni, kontrabandat , hajnit masovike të pronës shoqërore, e shumë negativitete të tjera . E kemi dhi punën më ka krejt , kur na u dha rasti historic ti kemi dy shtete shqiptare dhe gradualisht ti bashkojmë  edhe tokat tona etnike. Gjithëçka do të ishte shumë në rregull  dhe e drejtë sikur Kosovës ti bashkohet  pjesa natyrale siq është Kosova Lindore , por  është apsurde që Serbia të pranon një opcion politik të tillë, kur dihet për planet e tyre okupuese.Territoret shqiptare u tkurren në bazë të gjenocidit, dhe duhet të kthehen heret apo vonë , e jo të falim territore të reja Serbisë fashiste . Po flitet së do të këtë ridefinim të kufijve në Ballkan .Kjo çështje nga shumë kush komentohet së është ngritur nga takimi Tramp –Putin , ku nuk do të ekzistojnë  më si shtete Kosova, Mali i Zi e Maqedonia.Zor që ka kush informacione të sakëta së a është biseduar  në Helsinki për temën e ndarjës së Kosovës. Kjo  duket se është më shumë tezë dhe propagandë ruse .Nuk ka asnjë sinjal që amerikanët  kan ndryshuar qendrim rreth ndryshimit të kufijve .Zor që Tramp mbeshtet ndonjë skenar rus në Ballkan , duke I cenuar  serioziosht interesat amerikane  . Rivizatimi i hartave në Ballkan ose përpjekja e hapjes së temës së ndryshimit të kufijve me çdo kusht në çfarëdo pjese të Ballkanit, pa dyshim që çon në konflikte të përgjakshme, transfer të popullatës, spastrim etnik etj. Më së paku kjo sot u duhet shqiptarëve kudo që janë. E nesërmja është diçka tjetër…

-Oda Ekonomike e Kosovës dhe Dhoma e Tregtisë dhe Industrisë së Tiranës me fushatë afatgjate dhe gjithëpërfshirëse “Blej Shqip”/

PRISHTINË, Gusht 2018-Gazeta DIELLI/ Kryetari i Odës Ekonomike të Kosovës, Berat Rukiqi priti  në takim Kryetarin e Dhomës së Tregtisë dhe Industrisë në Tiranë, Nikolin Jaka. Të pranishëm në takim ishin edhe përfaqësues të bizneseve të rëndësishme nga sektorë të ndryshëm të Kosovës.

Ky takim paraqet qëndrimin e Odës Ekonomike të Kosovës  dhe Dhomës së Tregtisë dhe Industrisë në Tiranë për zhvillimin e bashkëpunimit ekonomik në mes të Kosovës dhe Shqipërisë dhe lehtësimin e tregtimit të produkteve në mes të dy vendeve.

Berat Rukiqi bëri të ditur se njëra nga iniciativat e përmendura në këtë takim ishte organizmi i një kampanje afatgjate dhe gjithëpërfshirëse ”Blej Shqip”, si dhe krijimin e një strukture  të përbashkët që do të përmirësonte komunikimin në mes bizneseve të dy vendeve.

Në anën tjetër, Nikolin Jaka theksoi se problemet ndërmjet Kosovës dhe Shqipërisë janë të shumta por jo të pa zgjidhshme, prandaj së shpejti do të dalim me një platformë bashkëpunimi ku do të përfshihen kërkesat ndaj dy Qeverive të vendeve përkatëse.

Përpos kësaj, Nikolin shtoi se mbështetja për Odën Ekonomike të Kosovës do të jetë maksimale./b.j/

Presidenti i Serbisë Aleksandar Vuçiq ka thënë se qëllimi i tij kryesor në Kosovë është ruajtja e paqes dhe e stabilitetit.

Presidenti i Kosovës, Hashim Thaçi, dhe ai i Serbisë, Aleksandar Vuçiq, pritet të takohen në muajin shtator ku do t’i shpalosin idetë e tyre se si të arrihet marrëveshja përfundimtare ndërmjet Kosovës e Serbisë./

Nga Shkëlqim Hysenaj/*

---

Diplomati veteran Philip Kosnett thotë se qëndrimi amerikan lidhur me zgjidhjen e mosmarrëveshjeve mes Kosovës dhe Serbisë nuk ka ndryshuar.

Zoti Kosnett, i emëruar nga presidenti si ambasador i ardhshëm amerikan në Kosovë, doli të enjten para Komisionit të Senatit për Marrëdhënie me Jashtë. Senatori Chris Murphy e pyeti diplomatin lidhur me takimin që kishte zhvilluar në fund të korrikut ministri i jashtëm i Serbisë, Ivica Daçiç me këshilltarin e Shtëpisë së Bardhë Jared Kushner dhe komentet pas takimit kur zoti Daçiç u shpreh se qëndrimi amerikan është tani “më pranë qëndrimit tonë” gjë që ka zgjuar shumë spekullime lidhur me ndryshime në qëndrimin amerikan. Senatori pyeti lidhur me spekulimet për mundësinë e mbështetjes nga Shtetet e Bashkuara për idenë e shkëmbimit të territoreve. Senatori kërkoi të dinte se çfarë instruksionesh kishte marrë diplomati lidhur me qëndrimin amerikan dhe nëse ky qëndrim kishte ndryshuar kohët e fundit.

“Qëndrimi ynë nuk ka ndryshuar. Ne mbështesim dialogun e ndërmjetësuar nga BE mes dy vendeve. Mendojmë se ka rëndësi kritike që të dyja vendet të avancojnë për të kapërcyer tensionet e vjetra. Ne besojmë se është me rëndësi kritike që dy vendet të jenë në gjendje të diskutojnë ide të reja. Kjo nuk është fjalë-kod për të mbuluar idenë e shkëmbimit të territoreve. Ne duam të shohim se çfarë idesh do të paraqesin dy qeveritë. Synimi ynë strategjik afat-gjatë është të shohim stabilitet në rajon, zgjidhjen e mosmarrëveshjeve të vjetra mes dy vendeve në forma që forcojnë lidhjet e dy vendeve me Perëndimin,” tha zoti Kosnett.

Në prezantimin e tij, i emëruari i Presidentit Trump renditi prioritetet e tij nëse konfirmohet si ambasadori i ardhshëm amerikan në Kosovë ku në radhë të parë ai veçoi shtimin e dialogut me Serbinë. “Përparësia më imediate për Shtetet e Bashkuara është normalizimi i marrëdhënieve të Kosovës me Serbinë. Kjo do të fuqizonte stabilitetin rajonal dhe do të shtronte terrenin për integrimin e dy vendeve në Bashkimin Evropian. Shtetet e Bashkuara mbështesin plotësisht dialogun mes dy vendeve dhe intensifikimin e bisedimeve të nivelit të lartë. Nëse konfirmohem, tha zoti Kosnett, do të nxis Kosovën të punojë për një zgjidhje që përmirëson jetët dhe garanton sigurinë e të gjithë qytetarëve të saj,” tha zoti Kosnett.(Sipas Zerit te Amerikes)